Кальмарская унія: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Fixed typo Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз маб. дадатак |
Added links Тэгі: Праўка з маб. прылады Праўка праз маб. дадатак |
||
Радок 96:
[[Image:Erik af Pommern.jpg|thumb|300px|left|Каранацыя Эрыка Памеранскага на пасаду караля аб'яднанага поўдня, 17 мая 1397 года]]
Кальмарская унія была падрыхтавана дацка-нарвежскай (1380) і дацка-шведскай (1389) асабістымі уніямі. Ініцыіравана каралевай Маргарытай Дацкай, якая дамаглася абвяшчэння ў 1397 у [[Кальмар (Швецыя)|г. Кальмар (Швецыя)]] каралём трох дзяржаў яе траюраднага пляменніка герцага [[Эрык Памеранскі| Эрыка Памеранскага]]. Праект акта уніі (ніколі не быў зацверджаны, па-рознаму інтэрпрэтуецца ў гістарыяграфіі) прадугледжваў выбары адзінага манарха, правядзенне агульнай знешняй палітыкі, абаронны саюз пры захаванні ўнутранай самастойнасці кожнай з трох дзяржаў. Спроба дацкіх каралёў выкарыстаць унію для ўстанаўлення свайго панавання над Швецыяй прывяла да народнага паўстання і фактычнай ліквідацыі уніі ў 1448. Кальмарская унія тройчы аднаўлялася (1457—67, 1497—1501, 1520—21) у ходзе дацка-шведскіх войнаў XV — пач. XVI ст. Канчаткова ліквідавана ў 1523, калі каралём Швецыі стаў [[Густаў I Ваза]]. Нарвегія заставалася пад уладай Даніі да 1814.
{{Храналогія Скандынавіі}}
|