Аслан Аліевіч Масхадаў: Розніца паміж версіямі

Да сярэдзіны [[1998]] года ў Чачні налічвалася каля 300 атрадаў баевікоў, што не ўваходзілі ў структуру «узброеных сіл ЧРІ»<ref name="ultimatum">[http://www.kommersant.ru/doc.aspx?docsid=207566 Истек срок ультиматума // Коммерсантъ, 24 октября 1998]</ref>. Самыя буйныя з іх — так званая «{{нп5|Армія генерала Дудаева||ru|Армия генерала Дудаева}}» пад камандаваннем [[{{нп5|Салман Бетыравіч Радуеў|Салмана Радуева]]|ru|Радуев, Салман Бетырович}}, атрады [[{{нп5|Шаміль Салманавіч Басаеў|Шаміля Басаева]]|ru|Басаев, Шамиль Салманович}} і [[Хатаб]]а.<ref name="ultimatum" /> Групоўка Радуева налічвала да 3000 ваяроў і 16 адзінак бранятэхнікі, у групоўцы Басаева людзей і бранятэхнікі было не менш, атрады Хатаба налічвалі каля 500 чалавек<ref name="ultimatum" />. Супрацьставіць ім Масхадаў мог толькі 7000 баевікоў і 60 адзінак бранятэхнікі<ref name="ultimatum" />. У сярэдзіне 1998 года паміж Масхадавым і яго атачэннем, з аднаго боку, і радыкальнымі апазіцыйнымі групамі, з іншай, паўстаў [[{{нп5|Міжваенны крызіс у ЧачніІчкерыі|палітычны канфлікт]]|ru|Межвоенный кризис в Ичкерии}}. У верасні 1998 года Радуеў, Басаеў і [[{{нп5|Хункар-Паша Германавіч Ісрапілаў|Ісрапілаў]]|be-x-old|Хункарпаша Ісрапілаў}} звінавацілі Масхадава ў змове з Масквой, запатрабаваўшы яго адстаўкі. У адказ Масхадаў адправіў у адстаўку ўрад Шаміля Басаева. У выніку канфлікту з палявымі камандзірамі Масхадаў страціў кантроль над большай часткай тэрыторыі за межамі Грознага.

Амаль ува ўсіх раёнах Чачні атрады баевікоў захавалі свае структуры — штабы, «джамааты», вайсковыя базы, турмы. Гэтыя бандыты не лічылі чачэнскую вайну скончанай і ў любы момант былі гатовы пачаць баявыя дзеянні і здзяйсняць тэракты. Найболей буйныя рабагандляры і бандыты сталі службоўцамі ЧРІ: [[{{нп5|Баўдзі Бакуеў|Б. Бакуеў]]|ru|Бакуев, Бауди}} — «намеснікам міністра ўнутраных спраў», [[Ваха Хамідавіч Арсанаў|Ваха Арсанаў]] — «віцэ-прэзідэнтам» і т. п.

[[3 лютага]] [[1999]] года Масхадаў падпісаў указ пра ўвядзенне ў Чачні [[Шарыят|шарыяцкага]] кіравання «у поўным аб'ёме». Парламент быў пазбаўлены заканадаўчых праў, а вышэйшым заканадаўчым органам стала [[{{нп5|Шура (іслам)|Шура]]||Shura}} — ісламскі савет, быў створаны арганізацыйны камітэт на чале з Ахмедам Закаевым па стварэнні «шарыяцкай канстытуцыі». У адказ на гэта Басаеў абвясціў пра стварэнне «апазіцыйнай Шуры», якую сам і ўзначаліў. Пасля гэтага ён звінаваціў Масхадава ў «рэпрэсіях супраць удзельнікаў вайны і прыхільнікаў незалежнасці Чачні», і ў тым, што «замест аб'яднання нацыі прэзідэнт падзяліў народ па рэлігійным прынцыпе».

Тады ж Масхадаў распачаў спробу кансалідацыі з апазіцыяй. [[12 ліпеня]] ў Грозным прайшло папярэдняе паседжаннепасяджэнне СНБ з удзелам Масхадава, Басаева, Удугава, [[{{нп5|Руслан Германавіч Гелаеў|Гелаева]]|be-x-old|Руслан Гелаеў}} і іншых палявых камандзіраў. Было вырашана, што СНБ будзе вышэйшым органам дзяржаўнай улады Чачні і будзе ўзначальвацца самім Масхадавым.