Свята-Георгіеўская царква (Львоў): Розніца паміж версіямі

БудаўніцтваБудаўніцтвам царквы Святога Георгія ў [[Львоў|Львове]] займалася Букавінская кансісторыя [[Румынская праваслаўная царква|Румынскай праваслаўнай царквы]], якая займаласяадказвала ў часы [[Аўстра-Венгерская імперыя|Аўстра-Венгерскай імперыі]] справаміза справы ўсёй [[праваслаўе|праваслаўнай царквы]] ў [[Галіцыя|Галіцыі]]. У [[1856]] г. на вуліцы Францысканскай (зараз Караленка) ёю быў набыты значны зямельны ўчастакнадзел з двумадзвюма хатамі. У [[1895]] г. быў зацверджаны праект будаўніцтва праваслаўнага храма і царкоўнай хаты, выкананы архітэктарам [[Густаў ЗАХС|Густавам Захсам]] з [[горад Вена|Вены]].

[[1 верасня]] [[1897]] быў закладзены краевугольны камень пад храм і пачата яго будаўніцтва. У гэтымтым жа, [[1897]] годзе быў арганізаваны будаўнічы камітэт, у які ўвайшоў у якасці царкоўнага апякунаапекуна [[Міхаіл ГрушеўскіГрушэўскі|Міхаіл Грушэўскі]], прафесар [[Львоўскі універсітэт|Львоўскага універсітэта]], вядомы украінскіўкраінскі гісторык. Будаўніцтва ад закладкізакладання падмурка да яго поўнага завяршэння вёў архітэктар [[Вінцэнт РАЎСКІ|Вінцэнт Раўскі]]. Асвячэнне храма адбылося [[14 кастрычніка]] [[1901]] года. Унутранае ўбранне царквы святога Георгія было выканана венскімі і мясцовымі львоўскімі майстрамі. Каляровыя вітражныя вокны ў металічнай аправе для храма вырабіла і ўсталявала венская фірма "Ціролер глясмалерай анштальт". Гэтая ж фірма выканала мазаічную ўстаўку над галоўным уваходам. ЧатырохярусныЧатырох'ярусны іканастас усталявалі венскія майстрамайстры: сталярную частку і разьбу іканастаса рабіў [[Карл ВОРМУНД|Карл Вормунд]], усе абразы пісаў [[Фрыдрых фонШЫЛЕР|Фрыдрых Шылер]]. Эскізы паліхрамііполіхраміі, як і ўсяго мастацкага афармлення інтэр'еру, вырабіў венскі мастак [[Карл ЁБСТ|Карл Ёбст]], майстэрскім афармленнем кіраваў асабіста аўтар будаўнічага праекту Густаў Захс. Званы для храма адлівала фірма Карла Швабе. З сямі званоў чатыры мелі надпіс на [[румынская мова|румынскай мове]], тры - на [[украінская мова|ўкраінскай]].

У [[1902]] г. у храме ўсталяваны дзве памятныяганаровыя табліцы, на чымчаго настойвалапатрабавала царкоўнае кіраўніцтва ў Чарнаўцах. Першая - у памяцьгонар 50-летняга юбілею ўсшэсця на трон аўстра-венгерскага імператара Франца-Іосіфа - на румынскай, нямецкай і ўкраінскай мовах; другая - пасля асвячэння храма - на румынскай і ўкраінскай. Абедзве табліцы вырабіў з мармура львоўскі скульптар Людвіг ТыровичТыровіч, які вырабіў да гэтага каменны пасад у храме.

Храм пабудаваны ў рамана-візантыйскім стылі, мае пяць купалаў. Пры будаўніцтве выкарыстоўвалася адмысловага абпалу чырвоная цэгла і часаны белы камень, прывезены з Цярнопальшчыны[[Тэрнопальская вобласць Украіны|Тэрнопальшчыны]]. Аснову кампазіцыі храма складае грэцкі крыж. Цэнтральны аб'ём царквы ўвянчаны купалам візантыйскай формы. Галоўны фасад упрыгожаны вежамі, якія служаць -званіцамі. Па архітэктурным рашэнні царква святога Георгія нагадвае семінарскі храм ўу рэзідэнцыі [[горад Чарнаўцы|чарнавіцкагчарнавіцкага]]а мітрапаліта (аўтар праекту Іосіф Глаўня). У аналагічнай будаўнічай тэхніцы пабудаваныпабудаваная і царкоўная двухпавярховая хата, якая прымыкае да храма. Царква святога Георгія -Пераможца і царкоўная хата складаюць адзіны ансамбль і прызнаюцца адным з лепшыхнайлепшых узораў стылю гістарызму ў сакральнай архітэктуры Украіны.

Яшчэ ў [[1862]] годугода аўстрыйскі ўрад вызначыў будучаму праваслаўнаму храму "права публічнасці (грамадзянства)", але ніколі не прызнаваў правы прыходу. Аднак храм вёў метрычныя кнігі ўсіх праваслаўных, народжаных уна ГалічынеГаліччыне. Пасля распаду Аўстра-Венгрыі храм саз ўсёйусёй яго маёмасцю знаходзіўся ўпад вядзеннікуратарствам Румынскага рэлігійнага фонду, а затым, у выніку дзеянняў вернікаў і судоў перайшоў упад юрысдыкцыю спачатку [[Польшча|Польскага ўрада]], а затым [[Польская праваслаўная царква|Польскай праваслаўнай царквы]]. CЗ [[1924]] г. храм прыналежыўналежыў рускаму праваслаўнаму прыходу, большасць вернікаў якога былі галіцкімі [[Русафілырусафілы|русафіламі]] (у тым ліку стараста прыходу Сямён Бендасюк), а частка - эмігрантамі з [[Расія|Расіі]]. Пасля заканчэння [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] знаходзіцца ўпад вядзеннікіраўніцтвам [[Руская праваслаўная царква|Рускай праваслаўнай царквы]], а з [[1990]] - у вядзенні яе самакіравальнай часткі, [[Украінская Праваслаўнаяправаслаўная Царква|Украінскай Праваслаўнайправаслаўнай Царквыцарквы]] ([[Руская праваслаўная царква|Маскоўскага патрыярхата]]). У храме некалькі пасляваенных гадоў служыў протапрэсвітэр [[Гаўрыіл КАСТЭЛЬНІК|Гаўрыіл Кастэльнік]], забіты украінскіміўкраінскімі нацыяналістамі ў [[1948]] годзе.

У храме захоўваюцца часціцы машчэймошчаў святой вялікапакутніцы Варвары, прэпадобныхпрыпадобных айцоў Кіева-Пячэрскіх, прэпадобнагапрыпадобнага Іова (ігумена Пачаеўскага), Іоасафа Белгарадскага, Кукшы Адэскага. У храме знаходзіцца таксама копія абраза "Ціхвінская-Слёзатачывая", написанаянапісаная і асвячонаяасвечаная на [[Афон]]е, якая была перададзена ад рускіх пустэльнікаў Расійскаму імператарскаму консульству ў Львове. Змешчаны ў храме образвобраз у [[1997]] годзе рашэннем Святога Сінода Украінскай Праваслаўнай Царквы (Маскоўскага патрыярхата) быў прызнаны цудатворным.

Настаяцелем храма Святога вялікапакутніка Георгія -Пераможцы з [[1978]] з'яўляецца протапрэсвітэр Васіль Асташэўскі. З [[1992]] года, як і некалі, храм становіцца кафедральным і зараз адзіным рускім праваслаўным храмам у Львове. З таго жаж года на Львоўскай кафедры знаходзіцца епіскап Украінскай Праваслаўнай Царквы (Маскоўскага патрыярхата) АўгустынАўгусцін (МаркевичМаркевіч). Пры царкве знаходзіцца рэдакцыя епархіяльнай газеты "Святло Праваслаўя", дзейнічае філіял Свята-Ціханаўскага багаслоўскага інстытута, місіянерскі аддзел, моладзевае праваслаўнае братэрствабрацтва, скаутскаяскауцкая арганізацыя, бібліятэка. НабажэнстваНабажэнствы праводзіццаправодзяцца на [[Царкоўнаславянская мова|царкоўнаславянскай мове]], пропаведзі чытаюцца на рускай і ўкраінскай мовах. Тэрыторыя храма прымыкае да будынка львоўскага [[Рускі культурны цэнтр імя Пушкіна (Львоў)|Рускага культурнага цэнтра імя Пушкіна]].