Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
арфаграфія, пунктуацыя, дапаўненне, абнаўленне звестак, вынік |
→Структура: дапаўненне |
||
Радок 60:
З [[1885]] па [[1917]] год выдаваўся друкаваны штогоднік «''Императорская Санкт-Петербургская Римско-католическая Церковная Академия''». Найбольш здольныя выхаванцы пасылаліся на вучобу ў Заходнюю Еўропу. Педагагічныя кадры акадэміі ўвесь час павышалі сваю адукацыю: {{нп3|Michał Godlewski (biskup)|М. Гадлеўскі|pl|}} — у [[Швейцарыя|Швейцарыі]], {{нп3|Юры Матулевіч|Е. Матулевіч|be-x-old|}} — у [[Рым]]е і Швейцарыі, {{нп3|Радзишевский, Идзи Бенедикт|І. Радзішэўскі|ru|}} і А. [[Вуйціцкі]] — у [[Лувен]]е. Іх навуковыя працы назаўсёды ўвайшлі ў летапіс тэалагічнай літаратуры. З яе сцен выйшлі 62 біскупа, якія на працягу многіх гадоў вызначалі характар рэлігійнага жыцця, а таксама маральны і інтэлектуальны ўзровень духоўнага жыцця Расіі, Украіны, Беларусі, Польшчы, Літвы і Латвіі. Яе выпускнікамі былі [[Зыгмунт Фялінскі]], пасля прылічаны да ліку [[святы]]х і {{нп3|Юры Матулевіч|Е. Матулевіч|be-x-old|}}, прылічаны да ліку [[Блажэнны|блажэнных]].
Акрамя акадэмічнай працы выкладчыкі акадэміі таксама вялі маштабную дабрачынную дзейнасць у расійскай сталіцы і яе наваколлі. Прафесары (Варшаўскі мітрапаліт [[Зыгмунт Фялінскі]], {{нп3|Justyn Bonawentura Pranajtis|Юстын Пранайціс|pl|}}, Ф. А. Сымон) заснавалі парафіяльныя {{нп3|Ochronka|прытулкі для сіротаў|pl|}}, былі [[капелан]]амі розных устаноў, прэфэктамі Санкт-Пецярбурга, выконвалі функцыі парафіяльных святароў і ініцыявалі будаўніцтва касцёлаў і капліц, у тым ліку ў {{нп3|Ольгино (исторический район)|Ольгіна|ru|}}, [[Гатчына|Гатчыне]] і [[Колпіна (горад)|Колпіна]]. Яны былі стваральнікамі і сузаснавальнікамі розных дабрачынных, навуковых і нацыянальных таварыстваў. Студэнты актыўна ўдзельнічалі ў гэтым шырокім спектры сваёй дзейнасці<ref name="Polski Petersburg">[http://www.polskipetersburg.pl/hasla/rzymskokatolicka-akademia-duchowna-w-petersburgu Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu]{{lang-pl|}} // Polski Petersburg</ref>.
З непрыхаванай радасцю [[папа]] [[Леў XIII]] падкрэсліваў задаволенасць Апостальскай Сталіцы станам спраў у пецярбургскай навучальнай установе, а [[кардынал]] {{нп3|Рамполла дель Тиндаро, Мариано|Рампола|ru|}}, тагачасны дзяржаўны сакратар Рымскай Курыі, напіша ў [[1892]] годзе:
"У Імперыі [[Аляксандр III|Аляксандра II]]I мы валодаем адной вышэйшай тэалагічнай навучальнай установай, якая, нягледзячы на цяжкія ўмовы, па-ранейшаму з гонарам выконвае сваё прызначэнне "<ref name="Мариан Радван">[http://www.cathseminary.ru/history/1842-1917 Мариан Радван «Римско-католические духовные заведения Санкт-Петербурга в XIX веке (1842 - 1917 гг.)»]{{ref-ru|}}</ref>.
Аналіз архіўных дакументаў паказвае, што за 76 гадоў існавання ў акадэміі навучалася больш за 1,3 тысячы студэнтаў. Большасць выпускнікоў скончылі 4-гадовую ступень магістра багаслоўя або атрымалі кандыдацкую ці студэнцкую ступень пасля трох гадоў навучання. Па няпоўных дадзеных, акадэмію не змаглі скончыць 337 чалавек. 129 чалавек адмовіліся ад вучобы часцей за ўсё з-за дрэннага стану здароўя, радзей з-за недахопу ведаў або прафесіі. Трыццаць дзевяць з іх былі вымушаныя пакінуць універсітэт у момант яго закрыцця ў [[1918]] годзе (праз год ці два гады навучання). У этнічным плане, студэнты былі ў асноўным з Польшчы, Літвы, Латвіі, Беларусі, радзей з Расіі, Германіі, Францыі і Украіны. У першапачатковы перыяд дзейнасці акадэміі яны былі галоўным чынам з дваранскіх родаў і сярэдніх класаў. З 1870-х гадоў колькасць выпускнікоў сялянскага паходжання паступова павялічвалася. У канцы [[ХІХ стагоддзе|ХІХ стагоддзя]] апошнія складалі ўжо палову вучняў<ref name="Polski Petersburg">[http://www.polskipetersburg.pl/hasla/rzymskokatolicka-akademia-duchowna-w-petersburgu Rzymskokatolicka Akademia Duchowna w Petersburgu]{{lang-pl|}} // Polski Petersburg</ref>.
== Рэктары ==
| |||