Юрый Луцкевіч: Розніца паміж версіямі

'''Юрый (Юрка) ЛУЦКЕВІЧ''' ({{ДН|22|10|1920}}, [[Вільня]] — {{ДС|12|8|1992}}, [[Вільнюс]]) — адзін з кіраўнікоў [[Беларуская незалежніцкая партыя|Беларускай незалежніцкай партыі]], афіцэр [[Паветрана-дэсантны спецыяльны батальён «Дальвіц»|батальёну «Дальвіц»]].▼

Сын [[Антон Луцкевіч|Антона Луцкевіча]], вядомага дзеяча беларускага нацыянальнага руху, Юрка скончыў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскую беларускую гімназію]], Віленскае тэхнічнае вучылішча. У кан. 1930-х вучыўся ў Варшаўскай політэхніцы, быў забраны ў польскую афіцэрскую школу. У верас. 1939 трапіў у нямецкі палон. Пад час нямецкай акупацыі Беларусі з гады [[2СВ|2-й сусветнай вайны]] быў дырэктарам беларускай школы ў [[Радашковічы|Радашковічах]], настаўнічаў у [[Баранавічы|Баранавічах]]. Удзельнічаў у нацыянальным падпольным руху, быў сябрам [[Беларуская незалежніцкая партыя|БНП]]. З 1944 — афіцэр [[Беларуская краёвая абарона|БКА]], удзельнічаў у падрыхтоўцы антынямецкага паўстання ў [[Мінск]]у ў канцы чэрвеня 1944, якое не адбылося. Пасля — у батальёне «Дальвіц». Разам з [[Усевалад Родзька|Усеваладам Родзькам]] вясной 1945 з Чэхіі перабраўся ў Польшчу з мэтай арганізацыі антысавецкага падполля і партызанскага руху. Арыштаваны ў Варшаве ў канцы 1945. Асуджаны на 25 гадоў лагероў «''за здраду і супрацоўніцтва з ворагам''». Зняволенне адбываў на Калыме. У Беларусь вярнуўся ў 1957, потым жыў у [[Вільнюс]]е.▼