Янка Ліманоўскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 3:
 
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў рэальнае вучылішча. Вучыўся на агранамічных курсах. У час [[1СВ|1-й сусветнай вайны]], у 1915 годзе мабілізаваны ў расійскую армію. У сакавіку 1918 годзегода ўступіў у [[РСДРП(б)]]. У 1919—1920 гадах служыў у [[Чырвоная Армія|Чырвонай Арміі]], ваенны камісар дывізіі, удзельнік [[Польска-савецкая вайна|польска-савецкай вайны]].
 
У 1920—1930 гадах на розных ваенных і савецкіх наменклатурных пасадах. Працаваў у [[Наркамат земляробства БССР|Наркамаце земляробства БССР]]. Быў членам прэзідыума секцыі беларускай мовы і літаратуры [[Інбелкульт]]а, Цэнтральнага бюро [[Літаб'яднанне Маладняк|«Маладняка»]], адным з арганізатараў і кіраўнікоў (членам сакратарыята) [[Беларуская асацыяцыя пралетарскіх пісьменнікаў|БелАПП]].
Радок 36:
 
У аддзеле рэдкай кнігі бібліятэкі [[БДПУ]] захоўваецца фонд дакументаў, звязаных з Янкам Ліманоўскім<ref>''Кажамякін Г. В.'' Фонд Янкі Ліманоўскага ў аддзеле рэдкай кнігі бібліятэкі Беларускага дзяржаўнага педагагічнага ўніверсітэта імя М. Танка // Здабыткі : дакументальныя помнікі на Беларусі / Нацыянальная бібліятэка Беларусі. — Вып. 15. — Мн.: — 2013.— С. 271―276.</ref>.
 
== Ацэнкі сучаснікаў ==
З ліста [[Уладзімір Дубоўка|Уладзіміра Дубоўкі]] да [[Янка Саламевіч|Янкі Саламевіча]] ад 14 снежня 1975 года<ref>{{артыкул|аўтар=Уладзімір Дубоўка. |загаловак=«Я казаў Вам шчырую праўду пра той час»|спасылка= |мова= |аўтар выдання= |выданне=Тэрмапілы, 2007, № 11|тып=|месца=Беласток|выдавецтва=Беларускае Літаратурнае Аб'яднанне Белавежа|год= |том=|старонкі=238|isbn= |issn=|doi=|bibcode= |arxiv= |pmid=}}</ref> :
{{цытата|Чамусьці ніхто не хоча ўголас сказаць, што старшынёй БЕЛАППА, так сказаць – на чале БЕЛАППА і галоўным рэдактарам «[[Полымя (часопіс)|Полымя]]», – калі ў апошнім друкаваўся самы бруд, – стаяў Янка Ліманоўскі. (...) Ды – ад’ютанты ягоныя сталі б перад вачыма сучаснікаў, чытачоў у належным святле. Замоўчыванне гэтага ганебнага факту з’яўляецца вялікім мінусам для беларускага літаратуразнаўства. Толькі тады, калі ўсе дзеючыя асобы (Ліманоўскія, [[Алесь Гародня|Функі-Гародні]] і г.д.) будуць пастаўлены на “свае” месцы, пытанне<ref>Гаворка ідзе пра «цьмяные месцы» ў кнізе ''[[Міхась Мушынскі|М. Мушынскага]]'' «Беларуская крытыка і літаратуразнаўства. 20-30-я гады», Мінск, 1975.</ref> стане ясным.}}
 
{{зноскі}}