Ігнат Дамінік Лапацінскі: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 5:
== Біяграфія ==
[[Файл:Ignacy Łopaciński (ok. 1860).jpg|міні|злева|Ігнат Лапацінскі, каля 1860 г.]]
Паходзіў з каталіцкага шляхецкага роду [[Род Лапацінскіх|Лапацінскіх]] герба «[[Любіч (герб)|Любіч]]». Сын [[Юзаф Мікалай Лапацінскі|Юзафа Мікалая Лапацінскага]], маршалка дрысенскага. Валодаў маёнткам [[Кайраны]] і [[Бязданы]] ў [[Віленская губерня|Віленскай]], [[Лявонпаль]] і [[Сар’я]] ў [[Віцебская губерня|Віцебскай губерні]].<ref У 1851—1857 гадах па праекце архітэктара [[Г. Шахт]]а набудаваў у Сар’і [[Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі (Сар’я)name="ЭГБ">{{крыніцы/ЭГБ|касцёл у неагатычным стылі]]. У 1855—1858 гг. [[маршалак шляхты4|Лапацінскія|маршалак]] [[ДрысенскіЛюдміла павет|дрысенскіХмяльніцкая]]}}</ref>.
 
Недалёка ад сямейных могілак, дзе была пахаваная яго жонка Марыя, няўцешны ўдавец вырашыў пабудаваць мураваны касцёл. Ужо 10 мая 1851 года, усяго праз некалькі тыдняў пасля пахавання жонкі, Лапацінскі склаў пісьмовы дагавор на стварэнне праекта храма і кіраўніцтва ўсімі будаўнічымі працамі з архітэктарам [[Густаў Шахт|Густавам Вільгельмавічам Шахтам]]. Дагавор з архітэктарам, які быў прускім падданым, склалі на [[Нямецкая мова|нямецкай мове]]. У 1851—1857 гадах быў узведзены [[Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі (Сар’я)|касцёл у неагатычным стылі]]<ref name="planetabelarus"/>.
У час [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863 года]] ўваходзіў у групоўку «[[Белыя (паўстанне 1863—1864 гадоў)|белых]]» [[Якуб Гейштар|Якуба Гейштара]], пазней — у [[Аддзел кіраўніцтва правінцыямі Літвы]], дзе ўзначаліў сектар прэсы і карэспандэнцыі. Аўтар большасці [[пракламацыя|пракламацый]] і [[адозва]]ў, выдадзеных аддзелам. Пасля паўстання жыў пад наглядам паліцыі ў Кайранах.
 
У 1855—1858 гг. [[маршалак шляхты|маршалак]] [[Дрысенскі павет|дрысенскі]].
 
У час [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863 года]] ўваходзіў у групоўку «[[Белыя (паўстанне 1863—1864 гадоў)|белых]]» [[Якуб Гейштар|Якуба Гейштара]], пазней — у [[Аддзел кіраўніцтва правінцыямі Літвы]], дзе ўзначаліў сектар прэсы і карэспандэнцыі. Аўтар большасці [[пракламацыя|пракламацый]] і [[адозва]]ў, выдадзеных аддзелам. Пасля паўстання жыў пад наглядам паліцыі ў Кайранах<ref name="ЭГБ"/>.
 
== Сям’я ==
Ажаніўся 18 мая 1846 года з Марыяй з [[Шумскія|Шумскіх]] (1821—1851), дачкой Станіслава Шумскага і Марыі са Святапол[[Святаполк-Мірскія|Святаполк-Мірскіх]]. Дзеці:
* Юзаф (нар. 1847, Кайраны). Памер праз тры гады ад [[дызентэрыя|дызентэрыі]] ў Сар’і.
* Соф’я Дарота (нар. 1848), у шлюбе з Феліксам Жавускім.
* [[Станіслаў Лапацінскі|Станіслаў Ян Ігнацы]] (11 сакавіка 1851—1933), юрыст, член Дзяржаўнага савета Расійскай імперыі. У шлюбе з Тэкляй з [[Борхі|Борхаў]].
 
Пасля нараджэння трэцяга дзіцяці Марыя цяжка захварэла і ў хуткім часе памерла 17 красавіка 1851 года. Як пісала сучасніца Ігнація Лапацінскага, адну толькі сваю Марыю ён ''«кахаў у жыцці і застаўся верным ёй пасля смерці»''. Марыю пахавалі на сямейных могілках у Сар’і<ref name="planetabelarus">[[Людміла Хмяльніцкая|Людмила Хмельницкая]]. [https://planetabelarus.by/publications/kostel-v-sare-o-romanticheskoy-dushe-pomeshchika-razgule-prusskogo-arkhitektora-i-masterstve-belorus/ КОСТЕЛ В САРЬЕ: О РОМАНТИЧЕСКОЙ ДУШЕ ПОМЕЩИКА, «РАЗГУЛЕ» ПРУССКОГО АРХИТЕКТОРА И МАСТЕРСТВЕ БЕЛОРУССКИХ КАМЕНЩИКОВ]</ref>.
 
{{зноскі}}