Вальтэр Ульбрыхт

Вальтэр Ульбрыхт (ням. Walter Ulbricht; 30 чэрвеня 1893 - 1 жніўня 1973) — кіраўнік ГДР. У якасці Першага сакратара ЦК Сацыялістычнай Адзінай Партыі Германіі ў 1950-1971 згуляў значную ролю ў развіцці і станаўленні ГДР.

Партыйная кар'ера

Нарадзіўся ў Лейпцыгу ў сям'і сталяра і там жа працаваў столярам з 1907 года.

У 1912 годзе ўступіў у Сацыял-Дэмакратычную партыю Германіі. У 1915 мабілізаваны. З 1918 - член «Саюза Спартака». Падчас лістападаўскай рэвалюцыі 1918 года - член карпуснога савета салдацкіх дэпутатаў, затым Савета рабочых і салдацкіх дэпутатаў Лейпцыга.

Адзін з заснавальнікаў лейпцыгскай арганізацыі Камуністычнай партыі Германіі (КПГ). У 1919 годзе - член акруговага камітэта КПГ ў Сярэдняй Германіі, рэдактар газеты «Класэнкампф». У 1921-1923 палітычны сакратар акруговай арганізацыі КПГ ў Цюрынгіі. У 1923 упершыню абраны ў ЦК, членам якога бесперапынна абіраўся з 1927 года. У 1926-1928 дэпутат ландтага Саксоніі, у 1928-1933 - рэйхстага; ва ў 1928-1929 - прадстаўнік КПГ пры Выканкаме Камінтэрна. Пасля прыходу да ўлады Гітлера працаваў у падполлі, у канцы 1933 года эміграваў і неўзабаве пераехаў у Маскву. З 1935 член Палітбюро, з 1938 зноў займае пасаду прадстаўніка КПГ пры Выканкаме Камінтэрна. Адначасова працуе ў германскай рэдакцыі маскоўскага радыё. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны займаецца агітацыяй сярод ваеннапалонных, падчас Сталінградскай бітвы праз гучнагаварыцелі агитрирует салдат да здачы; ў 1943 удзельнічае ў стварэнні сярод военнпленных «нацыянальнага камітэта Вольная Германія».