Алесь Гарун: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 13:
У нейкім сэнсе блізкім да праграмных можна лічыць верш “Людзям”, якім адкрываецца зборнік і ў якім аўтар непасрэдна звяртаецца да чытачоў. Гэта – свайго роду прадмова, ці можа нават споведзь з выяўленнем асабістых перажыванняў. У гэтым вершы Гарун гаворыць, што ён не паэт.
Наступны этап развіцця творчасці Алеся Гаруна – гэта вершы, напісаныя ў Сібіры. Яны як водгук пакуты і сімвал веры, споведзь і скарга выгнанніка, а таксама сведчанне нязломнай, непахіснай вытрымкі.
Багата ў Алеся Гаруна песняў жальбы, сумных настрояў , плачу. Але сум яго не так ідзе ад драмы ўласеага жыцця, колькі ад таго, што ён больш за ўсё баяўся страціць духоўную повязь з Бацькаўшчынай. І адначасова паэт паказвае, што ахвяры лірычнага героя і пакуты, якія выпадаюць на яго долю, не могуць быць дараэмнымі.
 
 
'''Вершы''':