{{вызнч|1=Свят{{*|а}}р}} — сан другой (сярэдняй) ступені святарствасвяшчэнства "[[прэсвітэр]]" ў [[праваслаўе|праваслаўнай]], [[каталіцтва|каталіцкай]] і старажытна-ўсходніх цэрквах. Паводле багаслоўянавукі тэалогія (дагматыка) адносіцца да агульнай назвы ўсіх трох ступеняў святога Таінства Святарства, але нясе розныя служэньніСвяшчэнства: [[дыякан]], [[прэсвітэр]] і [[епіскап]].
Паводле царкоўнай дагматыкі, праваслаўны святар мае дар божы - Святога Духа, які дае яму магчымасць здзяйсняць царкоўныя Таінствы (акрамя Таінства СвятарстваСвяшчэнства), усе царкоўныя службы і даваць вернікам божае блаславенне. Пасвячае ў святары епіскап. У праваслаўнай царкве, дзе гэты тэрмін найбольш пашыраны, святара таксама называюць '''іерэй''', '''прэсвітэр'''; "поп" (апошняе слова ва ўсходніх славян з [[ХІХ]] ст. набыло зняважлівае адценне, у паўднёвых славян і цяпер ужываецца ў асноўным сэнсе). Праваслаўны святар павінен быць абавязкова жанаты ці прыняць манаства (святар-манах называецца "'''іераманах'''"). Старшы святар, звычайна кіраўнік ніжэйшай царкоўнай акругі — благачыння ці настаяцель сабора мае ганаровае званне, якое існуе як узнагарода: '''протаіерэй''', '''протапрэсвітэр''', "пратапоп" (у манастве ігумен, архімандрыт). Для абазначэння каталіцкага святара ў Польшчы, Беларусі, Украіне, Літве выкарыстоўваецца польскі тэрмін "ксёндз", што па-волі зьнікае з ужытку, дзякуючы пераходу на мясцовыя мовы вернікаў.
