Закі Нуры: Розніца паміж версіямі

'''Закі НУРЫ''' ({{lang-tt|Зәки Нури}}), сапр.: '''Закі Шарафутдзінавіч НУРУТДЗІНАЎ''' (нар. {{ДН|24|12|1921}}, в. Татарскія Цюкі, цяпер Буінскага раёна Татарскай АССР[[Татарстан]]у — {{ДС|18|2|1984}}) — татарскі [[паэт]].

Скончыў Лубянскі лясны тэхнікум (1941). У гады [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] быў начальнікам разведкі ў партызанскім атрадзе К. Заслонова. Член [[КПСС]] з 1948. У 1957—1968 адказны сакратар, у 1971—1974 старшыня праўлення СП Татарыі, з 1971 сакратар праўлення СП СССР. Дэпутат і член ПрэзідыўмаПрэзідыума ВС Татарскай АССР 7—8-га скліканняў. Узнагароджаны 2 ордэнамі, а таксама медалямі.

Друкуецца з 1937. Шмат вершаў прысвечана вайне і людзям на вайне: паэмы «Дарога славы» (1949) і «Узыходжанне» (1956), зборнікі вершаў «Мы жывем на Волзе» (1951, руск. перакл. 1956), «Шчырая размова» (1955), «Поглядам прамым» (1963), «Гады і дарогі» (1971) і інш. Аўтар зборніка аповядаўапавядаў аб партызанскай барацьбе «І мёртвыя помсцілі» (1962). Пераклаў на [[татарская мова|татарскую мову]] творы Н. А. Някрасава, У. У. Маякоўскага і інш. Піша таксама і для дзяцей.