Віктар Лупасін

Віктар Лупасін, сапраўднае імя Віктар Іваноў (1982, Мінск; Псеўданімы: Віктар Ываноў) — беларускі паэт і музыкант.

Віктар Лупасін
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1982
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР
Грамадзянства	Беларусь
Альма-матар	філалагічны факультэт БДУ
Месца працы	Маладосць
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	драматург, перакладчык, паэт
Мова твораў	беларуская
Грамадская дзейнасць
Член у	Краджа золата
Прэміі	Блакітны свін

Біяграфія

У 1999—2001 гадах вучыўся на мехмаце БДУ, з 2003 — на філалагічным факультэце БДУ, які скончыў у 2008 годзе. Заснавальнік арт-панк-гурта «Засралі казарму», пазней удзельнік гуртоў «Краджа золата» і «Мар’янская ўпадзіна». У кастрычніку—лістападзе 2013 года намеснік галоўнага рэдактара ў часопісе «Маладосць».

Творчасць

Літаратурнай творчасцю займаецца з 1998 года, да 2002 года выступаў пад імем Віктар Іваноў, да 2008 — як Віктар Ываноў. Аўтар каля 400 вершаў і больш за 25 паэм, а таксама значнага аб’ёму прозы. Працуе ў розных жанрах, і як драматург, і нават як перакладчык. Больш вядомы як эпатажыст.

У выдавецтве «Галіяфы» выйшла дэбютная кніга В. Лупасіна «Асарці» (2009). Творы друкаваліся ў «Літаратура і мастацтва», «Дзеяслоў», «Беларусь сегодня», «Маладосць», «Партызан», таксама ў самвыдатаўскім друку («Ё», «Вясковыя могілкі», «Хню») і калектыўных зборніках («Літаратурны квартал», «In Вільня veritas»).

Сюжэт песні «Я — скумбрыя» будуецца на апісанні асабістых перажыванняў лірычнага героя — атлантычнай скумбрыі, які рашуча сцвярджае: «Я не лебедзь, не рак, не шчупак». Насуперак біялагічнай праўдзе пра народны характар скумбрыі ў сваёй песні Віктар стварае вобраз скумбрыі-індывідуаліста. Ходам апавядання слухач паглыбляецца ва ўнутраны свет скумбрыі, якая стамілася ад думак пра пачварныя пацалункі маляванай губой і адчайна ірвецца да родных хваль любай Атлантыкі. Але і там скумбрыю чакаюць новыя выпрабаванні: неймаверна прывабная і безумоўна смачная, яна становіцца аб'ектам палявання. Шматлікія ахвочыя пакаштаваць скумбрыю як жэле і суфле не пакідаюць гераіне ані шанцу на спакойнае жыццё і захаванне любімага бліскучага касцюма. У выніку, скумбрыя прыходзіць да высновы, што ўласная бяспека і спакой ёй значна даражэйшыя за ўсеагульную любоў і папулярнасць.

У 2010-я гады піша шэраг аповесцяў: «Белая інтуіцыя», «Васенькапакаліпсіс» (абедзве — 2014), «Акакій і Паўсекакій ратуюць хамячка» (2017) і іншыя.

Творы перакладалі на балгарскую мову, былі аб’ектамі пародыі. Апавяданне «Слонікі» аналізуюць на філалагічным факультэце БДУ ў курсе найноўшай беларускай літаратуры, а санетны цыкл «Аўтамабілі СССР» ёсць першым у славянскай паэзіі цыклам аўтамабільных санетаў.

Літаратура

• Лупасін В. СУЧБЕЛЛІТ. Margaritas ante porcos // Белорусские новости: Мнение. 2008, 15 ліст. 13:13 — Эл.рэсурс naviny.by
• Скарапанава І. С. Канцэптуалісцкія праэкты Віктара Ыванова Архівавана 5 сакавіка 2016. // Русская и белорусская литературы на рубеже XX—XXI веков. К 70-летию кафедры русской литературы: Сб. науч. статей: В 2 ч. Ч. 2. — Минск: Ривш, 2010. С.178-184.