Дэ́рвіш (перс.: درویش — derviš — бядняк, жабрак) тое ж, што і «каландар» або «календэр» — мусульманскі аналаг манаха, аскета, прыхільнік суфізму.

Танец дэрвішаў у Стамбуле

Разнавіднасці дэрвішаў

правіць

Дэрвішы бываюць вандроўныя і тыя, што жывуць у святынях («тэкіе», «ханака») пад пачаткам шэйха — ахоўніка парадку і статута суполкі. Дэрвішы, якія жывуць у святынях, часта валацужнічаюць, сілкуючыся мірской міласцінай, але перыядычна вяртаючыся для сумесных пастоў і малітваў.

У некаторых гарадах Сярэдняй Азіі (напр. Бухара, Самарканд і інш.) Для пражывання дэрвішаў гарадскія ўлады на казённыя сродкі або прыватныя ахвяраванні будавалі ханаку  (руск.).

Адметнай асаблівасцю дэрвіша было адсутнасць уласнасці. Дэрвішу не належала казаць, напрыклад, «мой абутак» або «маё то і гэта» — у яго не павінна было быць уласнасці, паколькі ўсё належыць Богу. Калі ж дэрвіш чым-то і валодаў, то ён гэтым быў абавязаны дзяліцца. Калі дэрвіш не жыў у галечы, то ён кампенсаваў гэта шчодрасцю і гасціннасцю, калі ён гатовы быў усё аддаць свайму госцю, не пакідаючы нічога ні для сябе, ні нават для сваёй сям’і[1].

Часам дэрвішаў прылічаюць да манахаў — але гэта спрэчна, так як падабенства чыста знешняе, паколькі дэрвішы маглі ажаніцца, мелі ўласныя дамы і жылі сваім уласным жыццём[2].

Галерэя

правіць

Зноскі

Спасылкі

правіць