Жыццё

характарыстыка, якая адрознівае аб’екты, якія маюць самападтрымальныя працэсы

Жыццё́ — характарыстыка, якая адрознівае аб'екты, якія маюць самападтрымальныя працэсы, як жывыя арганізмы, ад тых, якія не маюць такіх працэсаў[1], альбо таму, што такія функцыі перасталі выконвацца з-за смерці, альбо таму што ў іх няма такіх функцый, і класіфікуюцца адпаведна як нежывыя арганізмы[2][3]. Навукай, якая займаецца вывучэннем жыцця, з'яўляецца біялогія.

Жывыя арганізмы падвяргаюцца абмену рэчываў, падтрыманню гамеастазу, маюць вялікі патэнцыял для росту, рэагуюць на знешнія раздражняльнікі, з поспехам праходзяць натуральны адбор, здзяйсняюць адаптацыю да навакольнага асяроддзя ў наступных пакаленнях. Больш складаныя жывыя арганізмы могуць мець зносіны з дапамогай розных сродкаў[4]. Разнастайныя жывыя арганізмы (жыццёвыя формы) існуюць у біясферы Зямлі, агульнай уласцівасцю для гэтых арганізмаў, як раслін, жывёл, грыбоў, прасцейшых, археяў і бактэрый з'яўляюцца тое, што ўсе яны ў сваёй аснове маюць вуглярод і воду, а таксама маюць атамарную будову і спадчынную генетычную інфармацыю.

У філасофіі і рэлігіі, разуменне жыцця і яго характар іншы. Абодва паняцця прапануюць інтэрпрэтацыі, як жыццё звязана з існаваннем і свядомасцю, і абодва датычацца многіх пытанняў, звязаных, у тым ліку з жыццёвай пазіцыяй, мэтамі, канцэпцыяй бога ці багоў, душы альбо замагільнага жыцця.

Гл. таксама

правіць

Зноскі

  1. Koshland Jr, Daniel E. (March 22, 2002). «The Seven Pillars of Life». Science 295 (5563): 2215–2216.
  2. «Definition of inanimate». WordNet Search by Princeton University.
  3. «Merriam-Webster Dictionary». Merriam-Webster Dictionary.
  4. "Organism". Chambers 21st Century Dictionary (online ed.). 1999.

Спасылкі

правіць