Канстанцін Сцяпанавіч Сербіновіч
Канстанцін Сцяпанавіч Сербіновіч (1797[2] — 1874) — тайны саветнік; ганаровы член Пецярбургскай Акадэміі Навук (1841).
| Канстанцін Сцяпанавіч Сербіновіч | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 1797 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 18 лютага (2 сакавіка) 1874[1] |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, мемуарыст |
| Месца працы | |
| Альма-матар | |
| Партыя | |
| Член у | |
| Узнагароды |
     |
.svg){kind=small}
Скончыў курс Полацкай езуіцкай акадэміі і ў 1818 годзе прыехаў у Санкт-Пецярбург, дзе паступіў у Калегію замежных спраў. Пасля Сербіновіч служыў у Дэпартаменце духоўных спраў (з 1820), быў цэнзарам Галоўнага цэнзурнага камітэта (1826—1830)[3]. У 1826 годзе быў залучаны «Камісіяй для росшукаў пра зламысныя таварыствы», якая расследавала справу дзекабрыстаў — для перакладаў дакументаў з польскай мовы. З 1833 па 1856 гады рэдагаваў Часопіс Міністэрства Народнай Асветы і адначасова ў 1836—1853 гадах[4] быў дырэктарам канцылярыі обер-пракурора Свяцейшага Сінода; з 1856 года — член Галоўнага Праўлення вучылішч, з 1857 года — дырэктар Духоўна-Навучальнага Упраўлення пры Свяцейшым Сінодзе; з 1859 года — член Камісіі прашэнняў.
Сербіновіч быў у сяброўскіх адносінах з М. М. Карамзіным (перакладаў на французскую мову яго «Гісторыю Дзяржавы Расійскай»[5]), пра якога пакінуў цікавыя ўспаміны («Руская Даўніна», 1874, том XI); разам з Д. М. Блудавым падрыхтоўваў па чарнавіках Карамзіна да выдання XII-ы том «Гісторыі Дзяржавы Расійскай». Быў знаёмы з А. І. Тургеневым; цікавыя лісты да якога былі надрукаваны ў «Рускай Даўніне» (1881, тамы XXI і XXXII; 1882, том XXXIV). У «Рускай Даўніне» за 1899 год былі надрукаваны яго «Успаміны» пра А. С. Шышкова.
Сербіновіч быў выдаўцом і рэдактарам выдання твораў В. А. Жукоўскага (1857).
Член Пецярбургскай Акадэміі Навук (з 1839; з 1841 г. — ганаровы член); Археаграфічнай камісіі, Вольнага таварыства аматараў славеснасці, навук і мастацтваў (абраны 13 верасня 1823 года). Кавалер ордэнаў Аляксандра Неўскага, Уладзіміра 2-й ступені і інш.
Пахаваны на Смаленскіх праваслаўных могілках.
Зноскі
- ↑ Русские писатели 1800—1917: Биографический словарь / пад рэд. P. Nikolayev — М.: 2007. — Т. 5: П—С. — 800 с.
- ↑ У слоўніку Полаўцава год нараджэння даецца неакрэслена — каля 1795; у Чарэйскага — 1796; у ІС АРАН — 1797 або 1798.
- ↑ А. С. Пушкін лютым 1830 года пісаў да К. М. Бараздзіна: «Издателям „Литературной газеты“ вместо К. С. Сербиновича дали недавно в цензоры профессора Щеглова…».
- ↑ Канцелярия обер-прокурора Святейшего Синода Архівавана 4 сакавіка 2016.
- ↑ ІС АРАН
Літаратура правіць
- Виноходов Д. Штрихи к биографии Яна Барщевского: Архив К. С. Сербиновича // Асоба і час: беларускі біяграфічны альманах. Вып. 6. — Мн.: Лімарыус, 2015. — С. 17-37.
- Сербинович, Константин Степанович // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.
- Сербинович, Константин Степанович // Русский биографический словарь: В 25 т. / под наблюдением А. А. Половцова. 1896—1918.
- Черейский Л. А. Сербинович // Пушкин и его окружение / АН СССР. Отд. лит. и яз. Пушкин. комис. Отв. ред. В. Э. Вацуро. — 2-е изд., доп. и перераб. — Л.: Наука. Ленингр. отд-ние, 1989.
Спасылкі правіць
- Некропаль Санкт-Пецярбурга і ваколіц
- Прадмова да рукапісу К. С. Сербіновіча пра М. М. Карамзіна.
- Сербинович К. С. [Николай Михайлович Карамзин. Воспоминания К. С. Сербиновича] // Русская старина, 1874. — Т. 11. — № 9. — С. 44—75; № 10. — С. 236—272.
- Ліст да архім. Ігнація (Бранчанінава). 27 снеж. 1841 г. Архівавана 30 сакавіка 2019.