Лазаравы (армянскі род)
расійскі дваранскі род армянскага паходжання
Лазаравы (Егіязараны) — армянскі род, які згодна Агульнаму Гербоўніку паходзіць ад негацыянта Манка, што пераехаў з Арменіі ў Іспагань у 1605 г., і ад яго сына Лазара, які ведаў нібы скарбніцай шаха Абаса II. Яго нашчадак Лазар Назаравіч перасяліўся ў 1747 годзе з Джульфы ў Расію разам з малалетнімі сынамі:
- Іван (Аванес Егіязаран; 1735—1801), прыдворны ювелір Кацярыны II, даставіў у Расію дыямент Арлова, спрыяў перасяленню армян у Расію, выбудаваў у сваім маёнтку існы Ропшынскі палац, у Падмаскоўі — сядзібу Франава; узведзены 20.03.1788 у патомнае графскае Свяшчэннай Рымскай імперыі вартасць, да гэтага на працягу 2 гадоў насіў тытул барона;
- Мінас (17 кастрычніка 1737 года—1808);
- Акім (1744—1826), заснаваў армянскае вучылішча ў Маскве (1815), ператворанае (1827) у Лазараўскі інстытут усходніх моў (цяпер амбасада Рэспублікі Арменія).
- Хрыстафор (1789—1871), сын папярэдняга, сапраўдны таемны саветнік, уладальнік падмаскоўнага маёнтка Пляшчэева, меў некалькіх дачок:
- Ганна, жонка свайго стрыечніка, графа Івана Дзелянова, міністра народнай асветы.
- Марыя, жонка графа Міхаіла Нірода, генерал-лейтэнанта.
- Лізавета, жонка князя Сямёна Абамеліка, генерал-маёра, калегі Лермантава. У 1873 г. Сямёну Абамеліку было дазволена прыняць прозвішча памерлага цесця і называцца надалей, патомна, Абамелік-Лазаравым. Падвойнае прозвішча і княскі тытул успадкаваў яго сын Сямён Сямёнавіч.
- Хрыстафор (1789—1871), сын папярэдняга, сапраўдны таемны саветнік, уладальнік падмаскоўнага маёнтка Пляшчэева, меў некалькіх дачок:
Апошнім з Лазаравых быў малодшы брат Хрыстафора, генерал-маёр Лазар Акімавіч. Ён перажыў старэйшага брата ўсяго на 5 дзён, пакінуўшы трох дачок ад шлюбу з Антуанэтай Бірон, праўнучкай курляндскага герцага.
Спасылкі
правіцьЛазаравы (армянскі род) на Вікісховішчы |