Махмуд I
Махму́д I (асм. محمود اول — Mahmûd-u evvel, турэцк.: Birinci Mahmut; 2 жніўня 1696 — 13 снежня 1754) — султан Асманскай імперыі з 2 кастрычніка 1730 года.
| Махмуд I | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| محمود اول - Mahmûd-u evvel | |||||||
 | |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Ахмед III | ||||||
| Пераемнік | Асман III | ||||||
| Нараджэнне |
2 жніўня 1696 |
||||||
| Смерць |
13 снежня 1754 (58 гадоў) |
||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Асманы | ||||||
| Бацька | Мустафа II[d] | ||||||
| Маці | Саліха-султан[d] | ||||||
| Веравызнанне | іслам | ||||||
| Тугра |
 |
||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
.svg){kind=small}
Сын султана Мустафы II і Саліхі Султан. Прыйшоў да ўлады ў выніку паўстання Патрона Халіла. Напачатку яго кіравання фактычная ўлада ў Канстанцінопалі належала лідарам паўстанцаў. 15 лістапада 1731 года Патрона Халіл быў забіты па загадзе Махмуда I. Паўстанне яго прыхільнікаў было жорстка падушана.
Падчас кіравання Махмуда I прадпрымаліся спробы мадэрнізаваць асманскую армію па еўрапейскіх узорах пад кіраўніцтвам графа дэ Баневаля, француза, які прыняў іслам. З-за супраціўлення янычар гэтыя спробы завяршыліся няўдачай.
У 1731—1735 і 1741—1746 гадах працягваліся войны з Іранам, у цэлым няўдалыя для асманцаў, якія страцілі тэрыторыі, заваяваныя ў 1720-х. Заключаны ў 1746 годзе мірны дагавор замацаваў межы, усталяваныя яшчэ па Каср-і-Шырынскаму дагавору 1639 года.
У 1736—1739 гадах Асманская імперыя вяла вайну з Расіяй і Аўстрыяй. Аўстрыйскія войскі пацярпелі шэраг паражэнняў, у выніку асманы вярнулі Паўночную Сербію з Бялградам і Малую Валахію, страчаныя ў 1718 годзе, па Бялградскаму дагавору 1739 года з Расіяй ёй быў саступлены Азоў.