П’ета
П’ета́ (ад італ.: pietà — «жаль») — іканаграфія сцэны аплаквання Хрыста дзевай Марыяй[1] са стварэннем вобраза Маці Божай з мёртвым Хрыстом, які ляжыць у яе на каленах[2]. Адрозненне ад сцэны «Аплакванне» заключаецца ў адсутнасці шматлікіх дадатковых другарадных фігур, а таксама ў тым, што гэта сцэна не з’яўляецца апавядальнай.
Гэты іконаграфічны тып часта сустракаецца ў заходнееўрапейскім мастацтве XIII—XVII стагоддзяў. Сярод найбольш вядомых: П’ета Мікеланджэла, П’ета Тыцыяна, П’ета Ван Гога.
-
-
-
П’ета Тыцыяна вылучаецца сваім драматызмам.
Зноскі
- ↑ Пьета // Большая советская энциклопедия : ([в 30 т.]) / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд.. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978. (руск.)
- ↑ Пьета // Художественная энциклопедия (руск.)
Спасылкі
правіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме П’ета
