Рэтарданты
Рэтарданты — сінтэтычныя рэчывы рознай хімічнай прыроды, якія душаць рост сцеблаў і парасткаў. Уяўляюць сабой адну з разнавіднасцяў рэгулятараў росту. Асноўнай мэтай прымянення рэтардантаў з'яўляецца атрыманне раслін з моцным галінаваннем, моцным сцяблом і магутнай каранёвай сістэмай.
Прынцып дзеяння
правіцьРэтарданты з'яўляюцца інгібітарамі біясінтэзу гіберэліна, які запавольвае рост сцябла ў вышыню. Яны душаць расцягванне клетак сцеблаў у перыяд іх росту, але ўзмацняюць іх дзяленне ў папярочным кірунку без шкоды для іншых асноўных фізіялагічных працэсаў. За кошт такога механізму вышыня расліны памяншаецца, што гарантуе павышэнне трываласці расліны і павелічэнне памераў коласа. Таксама дзеючыя рэчывы рэгулятараў росту спрыяюць развіццю каранёвай сістэмы культуры, павелічэння ўтварэння ў лісці хларафіла, дзякуючы чаму афарбоўка становіцца больш насычанай і цёмнай. Усё гэта дазваляе зрабіць расліну больш устойлівай да ўздзеяння неспрыяльных фактараў навакольнага асяроддзя.
Выкарыстанне
правіцьДа асноўных задач прэпаратаў можна аднесці:
- прадухіленне палягання пасеваў і, як следства, павелічэнне ўраджайнасці;
- павышэнне ўстойлівасці раслін да ўздзеяння неспрыяльных фактараў знешняга асяроддзя;
- зніжэнне рызыкі ўзнікнення лістасцябловых хвароб і хвароб коласа;
- паскарэнне і палёгка уборкі ўраджаю.
У камерцыйным кветкаводстве ретарданты шырока выкарыстоўваюцца для вырошчвання дэкаратыўных культур у касетах, што асабліва актуальна пры вырошчванні віёл (браткі), куставых пятунняў, аксамітак, барвінка. Выкарыстоўваючы рэгулятары росту можна дамагчыся максімальнай кампактнасці расады без страты цвіцення.
Разнавіднасці
правіцьУ сусветнай сельскагаспадарчай вытворчасці выкарыстоўваецца каля 20 рэтардантаў, якія адносяцца да розных груп хімічных злучэнняў. Найбольшае прымяненне маюць наступныя:
- хлорхалінхларыд, хлормекватхларыд (хлорысты-2-хлорэтылтрыметыламоній);
- алар, дыяміназід (N-дыметылгідразід бурштынавай кіслаты);
- этрэл, кампозан, этэфон (2-хлорэтылфасфонавая кіслата).