Селязень (карагод)
Селязень — старадаўняя беларуская гульня — карагод. Адзін з удзельнікаў (селязень) стаіць пасярод карагода і жартаўліва паказвае, як скачуць старыя бабы, маладзіцы, хлопцы. Удзельнікі карагода ходзяць і спяваюць:
Селязень | |
---|---|
Кірунак: | народны |
Вытокі: | беларускі абрадавы танец |
Роднасныя: | |
карагод | |
Гл. таксама: | |
Журавель, Гуканне вясны |
Селязенька насаты,
Маладзец кудраваты,
Скажы, селязенька,
старыя бабы скачуць?
Затым спяваў «селязень» ці іншая група. У рухах удзельнікаў выразныя рысы пластычнага пераўвасаблення.
На Палессі гульня называлася «Селязня вадзіць» і выконвалася пад музыку. Вядомыя і сучасныя запісы «Селязня» ў Беларусі. У некаторых раёнах ролю селязня выконвае «Каза».
У гульні праяўляецца культ вадаплаўнай птушкі. Людзі «гукалі вясну», хадзілі ў некаторых раёнах з караваем, на якім узоры з качачкамі, з печывам у выглядзе птушак. Селязень (качачка) — сімвал вясны, кахання, нездарма ён прысутнічаў амаль на ўсіх этапах традыцыйнага вяселля. Вера продкаў у птушак зарадзілася ў глыбокай старажытнасці. Пафарбаваныя яйкі таксама былі абавязковымі ў вясновых абрадах[1].
Зноскі
- ↑ Лозка 1989, с. 458.
Літаратура правіць
- Лозка А. Ю. Селязень // Этнаграфія Беларусі: Энцыклапедыя / Редкал. І. П. Шамяк (гл. рэд.) і інш.. — Мн.: Беларуская савецкая энцыклапедыя, 1989. — С. 458. — ISBN 5-85700-014-9.