Эмпіема

Эмпіема (грэч. ἐμπύημα — гнайнік) — значная колькасць гною ўнутры полага органа або поласці цела. Тэрмін «эмпіема» ужываюць з указаннем пашкоджанага органа або поласці цела. Эмпіему трэба адрозніваць ад абсцэсу, які размяшчаецца ў тоўшчы тканак і абмежаваны піягеннай мембранай. Марфалагічныя змены пры эмпіеме адпавядаюць карціне гнойнага запалення. Пры працяглым і цяжкім цячэнні запаленчага працэсу слізістая (сінавіяльная або серозная) абалонка, а затым і глыбінныя тканкі могуць быць часткова або цалкам разбураныя. Эмпіема плеўры часцей за ўсё ўзнікае ў выніку распаўсюджвання гнойнага запалення з лёгачнай тканкі.

Эмпіема
МКХ-10	J86.9
МКБ-9-КМ	510
MedlinePlus	000123
MeSH	D004653
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Літаратура

• БЭ ў 18 тамах, Т.18, кн.1, Мн., 2004, С.121