IPhuck 10
«iPhuck 10» — пятнаццаты раман Віктара Пялевіна, які быў напісаны ім у 2017 годзе і выйшаў 26 верасня таго ж года ў выдавецтве «Эксмо». За гэты раман аўтар атрымаў прэмію Андрэя Белага[1].
| iPhuck 10 | |
|---|---|
| Жанр | дэтэктыўны раман (фантастыка) |
| Аўтар | Віктар Пялевін |
| Дата напісання | 2017 |
| Дата першай публікацыі | 26 верасня 2017 |
| Выдавецтва | Эксмо |
| Папярэдні | Лямпа Мафусаіла, або Крайняя бітва чэкістаў з масонамі |
| Наступны | Таемныя віды на гару Фудзі |
| ISBN | 978-5-04-089394-2 |
Сюжэт правіць
Апісваны свет канца XXI стагоддзя складаецца з абласцей Пэйсы (або Прамежнасці) і новай Канфедэрацыі (пераемнікі ЗША), еўрапейскага Халіфата (захопленай ісламістамі Еўропы), Расіі і ўсходняй звышдзяржавы. Людзі ўжо амаль не займаюцца цялесным сексам з-за небяспечнага штаму віруса Зіка і таму, што гэты працэс прапагандуецца як неэтычны. Паўсюдна распаўсюджаны віртуальны секс з выкарыстаннем спецыяльных прылад — андрагінаў і айфакаў[2].
Раман апавядае пра камп'ютэрны паліцэйска-літаратурны алгарытм «ZA-3478/PH0 бильт 9.3», імя якому Парфіры Пятровіч. Ён займаецца расследаваннем злачынстваў і разам з тым піша раман.
«iPhuck 10» — назва аднаго з яго раманаў, а таксама назва самай дарогай з існуючых секс-машын таго часу. Дзеянне рамана адбываецца ў Расіі другой паловы XXI[3] стагоддзя.
Галоўная гераіня рамана, мастацтвазнаўца Маруха Чо (Мара), закахалася ў семнаццацігадовую мадыфікацыю Парфірыя і выкарыстоўвае алгарытм ў сваіх мэтах, выкупіўшы яго ў пажыццёвае карыстанне ў паліцэйскага кіравання[2]. Мара і Парфіры аглядаюць творы сучаснага мастацтва, набытыя часцяком нелегальна. Пасля высвятляецца, што Мара з камандай аднадумцаў, якія загінулі ў мінулым, стварыла штучны інтэлект, здольны генераваць творы мастацтва. Продажы гэтых твораў прыносяць Мары значныя даходы, але пры гэтым увесь час існуе небяспека выяўлення падробкі.
Парфіры позна выяўляе рэальныя намеры Мары ў адносінах да яго і практычна знішчаецца, паспеўшы захаваць рэзервовую копію свайго алгарытму. Кавалкі яго кода паглынаюцца створаным ШІ ў вобразе дзяўчыны Жаны, якую Мара лічыла страчанай.
Меркаванні крытыкаў правіць
Па адзнацы літаратурнага крытыка Галіны Юзэфовіч, гэта «дзіўны, глыбокі і хвалюючы раман, які сплаўляе розум і пачуццё ў нейкай зусім новай для Пялевіна (ды, мабыць, і для ўсёй расійскай прозы) прапорцыі, і вызначана лепшы тэкст аўтара за апошнія гады — ва ўсякім выпадку, самы інтэлектуальна захапляльны»[3].
Таксама адзначаецца багацце сюжэтаў, звязаных з сексуальным гвалтам, і адсылак, традыцыйных для аўтара[2].
Зноскі
- ↑ Пелевин стал лауреатом Премии Андрея Белого
- ↑ а б в Лев Оборин. "О чём новая книга Виктора Пелевина «iPhuck 10»". Ведомости [руская]. Праверана 2018-11-13.
- ↑ а б "«iPhuck 10»: лучший роман Виктора Пелевина за десять лет: Рецензия Галины Юзефович — Meduza". Meduza [руская]. Праверана 2017-09-28.
{{cite news}}: no-break space character у|title=на пазіцыі 46 (даведка)