Ігар Барысавіч Зелянкевіч

Ігар Барысавіч Зелянкевіч
Ігар Барысавіч Зелянкевіч
3-і міністр аховы здароўя Рэспублікі Беларусь[d]
	7 лютага 1997 — 1 кастрычніка 2001
Папярэднік	Інэса Міхайлаўна Драбышэўская
Пераемнік	Уладзіслаў Аляксеевіч Астапенка
Нараджэнне	1952; Мінск, БССР, СССР;
Адукацыя	Акадэмія кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь (1993); Мінскі медыцынскі інстытут (1976);
Навуковая ступень	кандыдат сацыялагічных навук
Дзейнасць	уролаг, дзяржаўны дзеяч, урач, медыцынскі адміністратар, міністр
Месца працы	4-я гарадская клінічная бальніца[d]; Мінскі гарадскі выканаўчы камітэт; Выканаўчы камітэт СНД[d];

І́гар Бары́савіч Зелянке́віч (нар. 1952, Мінск, БССР) — беларускі дзяржаўны дзеяч, міністр аховы здароўя Беларусі з 1997 па 2001 гады.

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў 1952 годзе у г. Мінску.

У 1976 годзе скончыў Мінскі медінстытут.

У 1976—1977 гадах — урач-інтэрн 4-й Мінскай гарадской клінічнай бальніцы, у 1977—1978 гадах — урач-уролаг гэтай бальніцы.

У 1978—1980 гадах — урач воінскай часці № 2133 у г. Кінгісеп Эстонскай ССР.

У 1980 годзе вярнуўся ў Мінск і працаваў у Мінскай гарадской клінічнай бальніцы спачатку на пасадзе ўрача-уролага, а затым (1984—1986) — намеснік галоўнага ўрача.

У 1986—1990 гадах загадваў аддзелам, з’яўляўся начальнікам упраўлення аховы здароўя ў Мінскім выканаўчым камітэце.

У 1990—1996 гадах займаў пасады намесніка старшыні Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта, старшыні Камітэта аховы здароўя і сацыяльнай абароны насельніцтва г. Мінска.

У перыяд з 1996 па 1997 гады — намеснік старшыні Мінскага гарадскога выканаўчага камітэта.

У 1997^[2]—2001^[3] гадах — Міністр аховы здароўя Рэспублікі Беларусь.

У цяперашні час працуе ў Выканаўчым Камітэце СНД намеснікам начальніка аддзела аналітыкі; займаецца грамадскай і педагагічнай дзейнасцю.

Дзейнасць на пасадзе міністра правіць

У гады працы І. Зелянкевіча канцэптуальна замацаваны прафілактычны кірунак развіцця айчыннай аховы здароўя, а прыярытэтам стала першасная меддапамога. У гэтых мэтах вызначаны статус урача агульнай практыкі, адкрыты кафедры і клінічная ардынатура падрыхтоўкі ўрача агульнай практыкі. У сувязі з канцэнтрацыяй спецыялістаў у сталіцы ў 2000—2001 гадах прынята рашэнне аб правядзенні рэструктурызацыі вышэйшай медадукацыі: адкрыты факультэты — стаматалогіі ў Віцебскім, медыка-прафілактычны ў Гомельскім дзяржмедуніверсітэтах.

Падрыхтавана галіновая праграма развіцця сястрынскай службы. Важнай падзеяй стала адкрыццё сучаснага дзіцячага анкагематалагічнага цэнтра, пачаты эксперымент па змене фінансавання на аднаго жыхара. У 1998—2000 г.адах выконваліся 10 навукова-тэхнічных дзяржпраграм па ахове здароўя.^[4]

Кандыдат сацыялагічных навук. Тэма дысертацыі — «Сацыяльныя рэсурсы здароўя ў сістэме павышэння якасці жыцця насельніцтва як аб’ект сацыяльнага кіравання: На матэрыялах Рэспублікі Беларусь»^[5]

Зноскі

Спасылкі правіць

І. В. Пантюк. «Камісары і міністры аховы здароўя Беларусі: гісторыка-біяграфічныя звесткі» (руск.)

[_9d772dd588f18312-1] ttp://unicat.nlb.by/opac/pls/dict.prn_ref?tu=r&tq=v0&name_view=va_aall&a001=BY-SEK-363149&strq=l_siz=20

[2] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 7 лютага 1997 г № 142 «Аб прызначэнні І. Б. Зелянкевіча Міністрам аховы здароўя Рэспублікі Беларусь» (недаступная спасылка) (руск.)

[3] Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 1.11.2001 N 613 «Аб спыненні паўнамоцтваў асобных членаў Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь» (руск.)

[4] ttp://www.medvestnik.by/ru/regions/view/ot-narkomata-do-minzdrava-6834-2009/ Архівавана 5 сакавіка 2016.

[5] Аўтарэферат дысертацыі (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]