Віктар Сувораў: Розніца паміж версіямі

Нарадзіўся ў 1947 г. ў сяле Барабаш Прыморскага краю. Вучыўся ў Сувораўскім ваенным вучылішчы і Кіеўскім агульнавайсковым ваенным вучылішчы. У 1968 г. прызначаны камандзірам танкавага ўзводу. У жніўні таго ж года знаходзіўся ў складзе савецкіх войскаў, якія ўвайшлі на тэрыторыю Чэхаславакіі каб спыніць мясцовую палітыку "сацыялізма з чалавечым тварам". Пасля гэтага працягваў служыць у танкавых войсках, потым у ваеннай разведкі. У 1971-1974 гг. вучыўся ў Ваенна-дыпламатычнай акадэміі. Пасля працаваў у рэзідэнтуры Галоўнага разведвальнага ўпраўлення (ГРУ) ў Вене да 10 чэрвеня 1978г., калі ен разам з сям'ей папрасіў палытычны прытулак у пасольстве Вялікабрытаніі. З гэтага часу жыве ў Брыстале (Вялікабрытанія), выкладае некаторыя дысцыпліны ў ваеннай акадэміі і піша кнігі і арыкулы на ваенна-гістарычную тэму; таксама з'яўляецца аўтарам некаторых мастацкіх твораў дэтэктыўнага жанру. За пабег завочна асуджаны да смяротнага пакарання згодна яго ўласнаму сведчанню<ref>В. Суворов. Очищение: Зачем Сталин обезглавил свою армию? М.: АСТ, 2006, с 335 </ref>, падцверджаннаму інтэрв'ю кіраўніка ГРУ генерала Ф. І. Ладыгіна газеце "Камсамольская праўда"<ref>"Комсомольская правда" от 14 августа 1999 г.</ref>. З другога боку, у 1994 г. прэс-служба Ваеннай калегіі Вярхоўнага суду РФ паведаміла, што ні Ваенная калегія Вярхоўнага суду СССР, ні іншыя судовыя інстанцыі СССР і Расіі не разглядалі справы па абвінавачанню У. Рэзуна ў здрадзе Радзіме<ref>Следствия, приговоры//Комерсантъ 21.04.1994, №72 http://www.kommersant.ru/doc/76684 </ref>.

 

 

=== Літаратурная спадчына ===