Міхаіл Аркадзевіч Керзін: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: ''''Міхаіл Аркадзевіч Керзін''' (нар.28 сакавіка 1883-19 верасня 1979) — беларускі і рускі ...'
 
+літ-ра
Радок 8:
Вучнямі Керзина былі вядомыя беларускія скульптары [[Заір Азгур]], [[Аляксей Глебаў]], [[Андрэй Бембель]], [[Сяргей Селіханаў]], [[Анатоль Анікейчык]] і іншыя. Заіру Азгуру Керзін асабіста параіў перайсці з аддзялення жывапісу на першы курс скульптуры. Аляксей Глебаў быў любімым вучнем Керзіна, нягледзячы на ​​тое, што не змог скончыць курс да канца. Яго некалькі разоў адлічвалі за тое, што пры паступленні схаваў сваё паходжанне. Яго бацька быў святаром. З 1932 года ў [[Мінск]]у. Вучні Керзіна ў 1930-х гадах пад яго кіраўніцтвам склалі брыгаду скульптараў, якія працавалі над афармленнем Дома ўраду ў Мінску. Падчас нямецка-фашысцкай акупацыі Керзін М. А. заставаўся ў Мінску, працуючы сувязным ў мінскім падполлі, якое дзейнічала пад прыкрыццём майстэрні скульптара. Пасля вызвалення Мінска Керзін быў узнагароджаны партызанскім медалём і абраны дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР. У 1949 годзе, па паклёпе сваіх вучняў, быў абвінавачаны ў касмапалітызме і вымушаны з'ехаць на радзіму, у Ленінград, дзе з 1949 года загадваў кафедрай скульптуры ў інстытуце імя Рэпіна. Меў невялікую кватэру на 4-й лініі Васільеўскага вострава, у двары Расійскай Акадэміі мастацтваў, дзе выкладаў да 1980-х гадоў. Член Саюза мастакоў СССР. Заслужаны дзеяч мастацтваў Беларускай ССР. Міхаіл Керзін працаваў у розных жанрах скульптуры.
 
== Літаратура ==
* Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. Т. 1. А капэла — Габелен / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1984. — 727 с. — 9500 экз.
* Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Беларусі: У 5-і т. Т. 3. Карчма — Найгрыш / Рэдкал.: І. П. Шамякін (гал. рэд.) і інш. — Мн.: БелСЭ, 1986. — 751 с. — 9500 экз.
[[Катэгорыя:Асобы]]