Ежы Іваноўскі: Розніца паміж версіямі

Юры Іваноўскі cкончыў гімназію ў [[Варшава|Варшаве]] (1895) і Тэхналагічны інстытут у [[Санкт-Пецярбург]]у (1901). Падчас вучобы ўдзельнічаў у Польскім коле народнай асветы і [[{{нп3|Польская сацыялістычная партыя|Польскай партыі сацыялістычнай (ППС]])|ru|Польская социалистическая партия}}. У маі [[1901]] прымаў удзел у падрыхтоўцы ўцёкаў [[Ю. Пілсудскі|Ю. Пілсудскага]] з псіхіятрычнага шпіталя ў Пецярбургу. У 1901-03 функцыянер ППС у [[Чэнстахова|Чэнстахове]], Заглэмбі-Дамброўскім і [[Варшава|Варшаве]]. У студзені [[1903]] арыштаваны, падчас вобшуку паліцыя сканфіскавала ў яго першы нумар бюлютэня [[Свабода (1902)|"«Свабода"»]], які быў надрукаваны ў Лябёдцы. Сядзеў Іваноўскі ў Варшаўскай цытадэлі, адкуль вызвалены пад заклад, а ў студзені [[1904]] сасланы на 4 гады ў Наўгародскую губерню. Падчас амністыі [[1905]] выйшаў на волю, працаваў у ППС у [[Вільня|Вільні]], зноў быў арыштаваны.

Пасля вызвалення ў [[1907]] Ю. Іваноўскі працаваў у [[горад Масква|Маскве]] і Пецярбургу. Быў членам праўлення беларускай выдавецкай суполкі "«[[Загляне сонца і ў наша аконца]]"».

У [[1909]] Ю. Іваноўскі выехаў у [[Кітай]], у [[1918]] вярнуўся на радзіму. Займаў адказныя пасады ў польскім урадзе. У 1918-19 міністр прамысловасці і гандлю ва ўрадзе Ю. Марачэўскага і міністр працы і грамадскага забеспячэння ва ўрадзе I. Падэрэўскага. 3 кастрычніка [[1920]] да студзеня [[1921]] дарэктар дэпартамента замежных справаў у Часовай урадавай камісіі [[Сярэдняя Літва|Сярэдняй Літвы]]. Да 1930 дзейнічаў у Таварыстве польскіх механікаў. У 1930-35  — сенатар Польшчы.

Напачатку Другой сусветнай вайны Юры (Ежы) Іваноўскі служыў падпалкоўнікам Заходняга Войска Польскага. Не пазней 11.9.1939 пакінуў Варшаву, накіраваўся ў Румынію, адтуль  — у Францыю і Вялікабрытанію, дзе падзяліў лёс новай польскай эміграцыі. Пасля вайны  — дзеяч эміграцыі ў Вялікабрытаніі, старшыня Лігі незалежнасці Польшчы (1950-55).