'''Георгій Васілевіч ШТЫХАЎ''' ({{ДН|14|7|1927}}, [[Вёска Старая Беліца|в. Старая Беліца]] [[Гомельскі раён|Гомельскага раёна]]) — беларускі археолаг і гісторык. Доктар гістарычных навук (1983), прафесар (1989).
Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах Гродзенскай і Гомельскай вобл. (1950—19591956—1959). Скончыў гістарычны факультэт [[БДУ]] (1956). Вучыўся ў аспірантуры Інстытута гісторыі АН БССР (1959—1962), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]] і [[Аляксей Рыгоравіч Мітрафанаў|А. Р. Мітрафанаў]]. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]] Інстытута гісторыі [[АН БССР]] (1962—2000). У 1965 абараніў кандыдацкую дысертацыю «''Древний Полоцк (IX—XIII вв.)''» (навук. кіраўн. — [[Васіль Радзівонавіч Тарасенка|В. Р. Тарасенка]]). З [[1982]] ўзначальвае пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага [[Мінск]]а. У 1983 абараніў доктарскую дысертацыю «''Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)''». Прафесар (1987). З 2000 — галоўны навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі. Навуковыя зацікаўленні: археалогія і гісторыя Беларусі VI—XIII ст., гісторыя і археалогія Полацкай землі, вытокі беларускай народнасці. Вывучае гарады Полацкай зямлі і курганныя могільнікі ранняга сярэднявечча паўночнай і цэнтральнай Беларусі. Кіраваў экспедыцыямі па вывучэнні [[Полацк]]а, [[Заслаўе|Заслаўя]], [[Віцебск]]а, [[Горад Барысаў|Барысава]], [[Лукомль|Лукомля]], [[Лагойск]]а, [[Копысь|Копысі]]. Падрыхтаваў 2 доктараў і 19 кандыдатаў навук. Узначальваў Беларускую асацыяцыю ахвяр палітычных рэпрэсій (1992—1994).
