Азербайджанская дзяржаўная філармонія: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ZéroBot (размовы | уклад)
др r2.7.1) (робат дадаў: de:Aserbaidschanische Staatliche Philharmonie
арфаграфія
Радок 1:
[[Выява:Filarmonia baku.jpg|thumb|350px|АзербайджанськаАзербайджанская дзяржаўнасць філармонія.]]
'''Азербайджанская дзяржаўная філармонія імя [[Муслім Магамаеў (старэйшы)|Мусліма Магамаева]]''' ({{lang-az|Azərbaycan Dövlət filarmoniyası}}) — [[канцэртныканцэртная зала]] ў [[Баку]].
 
== Гісторыя ==
Радок 23:
Канчаткова праект быў распрацаваны ў [[1910]] годзе і прадстаўлены на зацвярджэнне будаўнічай камісіі гарадской управы. Да часу пачатку пабудовы клуба ў [[1911]] годзе на Набярэжнай існаваў бульвар, разбіты ў [[1909]] годзе па ініцыятыве інжынера Мамед Гасан Гаджинского на плошчы 17.323,44 кв.м..
 
Летні клуб фасадам звернуты на дом бр. Садыховых, у профіль глядзіць на будынак Марыінскай рускай жаночай гімназіі, пабудаванай Г-З.Тагиевым, а таксама на палац Дебура, кіраўніка справамі бакінскай канторы Ротшыльда. (Пасля ён прадаў гэты палац нафтавай кампаніі «каўказскайкаўказскае таварыства»).
 
[[Выява:Stamps of Azerbaijan, 2012-1025.jpg|thumb|200px|На паштовай марцы Азербайджана ([[2012]])]]
Распавядаюць, што кіраўнік гэтага акцыянернага таварыства, мільянер Гукасов, ўпрасіў архітэктара зрабіць так, каб з палаца, дзе ён пражываў з сям'ёй, было не толькі чуваць, але і відаць усё, што адбываецца ў летнім клубе. Да таго ж, яму не хацелася, седзячы на балконе, «любавацца» нямынямой сцяной. Просьбу мільянера пашанавалі і паступілі даволі арыгінальна. Звычайна сцэна ў глядзельнай зале «глядзіць» на галоўны ўваход. У летнім зале філармоніі ўваход у глядзельную залу знаходзіцца збоку ад сцэны. Так што з вокнаў і з балкона былога палаца Дебура, як на далоні, бачная сцэна гадовага клуба.
 
Ужо ў канцы 1912 забудова горада ўзбагацілася новым будынкам — будынкам гадовага памяшкання Грамадскага сходу ў формах палладианской архітэктуры. Баку. Філармонія. Фота С. М. Пракудзіна-Горскага (1912).