Трытый: Розніца паміж версіямі

Ядро трытатрыцію складаецца з аднаго [[пратон|пратону]] і двух [[нейтрон|нейтронаў]], тым часам як звычайны атам вадароду, [[протый]], мае толькі адзін пратон, а [[дэйтэрый]] — адзін пратон і адзін нейтрон.

Упершыню трыцій быў атрыманы з дэйтэрыядэйтэрыю ў [[1934]] годзе Эрнестам РутэрфордамРэзерфордам, які працаваў разам з Маркам Оліфантам і Полам Гартэкам.

Трыцій — [[радыеактыўнасць|радыеактыўны]] элемент. У працэсе распаду пераўтвараецца ў [[гелій]] ³He з выпраменьваннем [[бэта-часціца|бэта-часціцы]] (сярэдняя энергія 6,5 кеВ, максімальная - 18,6 кеВ). [[Перыяд паўраспаду]] — 12,3 гады. СлабоеСлабае [[бэта-выпраменьванне]] не здольнае пранікаць праз чалавечую скуру і нясе небяспеку чалавеку толькі, калі трыцій трапляе ўсярэдзіну арганізму ў вялікай колькасці. Як і ў выпадку з вадародам, трыцій адносна нязручны для ўтрымання: ён у той ці іншай ступені можа пранікаць і праз [[пластык]], і праз [[гума|гуму]], і праз [[сталь]].

Трыцій сустракаецца ў прыродзе, дзякуючы касмічнай радыяцыі, калі нейтроны з высокай энергіяй сутыкаюцца з атамамі дэйтэрыядэйтэрыю ў зямной атмасферы.

Трыцій мае надзвычай важнае значэнне для рэакцыі [[тэрмаядзерны сінтэз|тэрмаядзернага сінтэзу]], паколькі рэакцыя дэйтэрыядэйтэрыю з трыціем мае добрае [[сячэнне]] і высокі выхад энергіі:

Атамы ўсіх элементаў складаюцца з пратонаў і нейтронаў і адштурхоўваюць адзін аднаго, бо абодва маюць пазітыўны электрычны зарад. У выпадках надзвычай высокіх мільённых тэмпаратуртэмператур, як напрыклад у ядры [[Сонца]], некаторыя атамы набываюць такую хуткасць, што могуць пераўзыйсці сілы электрычнага адштурхоўвання і зліцца разам, фармуючы больш цяжкія атамы. Дэйтэрый і трыцій - найлепшыя кандыдаты для такой рэакцыі, бо маюць усяго па адным пратоне.

Апрача патэнцыяльнага выкарыстання ў тэрмаядзерным рэактары, трыцій цяпер выкарыстоўваецца ў [[біялогія|біялогіі]] і [[медыцына|медыцыне]] як [[радыеактыўны маркермаркёр]].