Вікіпедыя

Свята-Мікалаеўская царква (Талін): Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
др арфаграфія
Радок 47:
 
== Гісторыя ==
Частка [[Вестфалія|вестфальскіх]] перасяленцаў з вострава [[Востраў Готланд|Готланд]] у 1230 року асела на паўднёвы захад ад Ратушнай плошчы. Для пабудовы каталіцкай царквы была абраная прасторная пляцоўка на ўсходнім баку цяперашняй вуліцы Ратаскаэву. Першапачаткова аблічча будынкубудынка значна адрознівалася ад цяперашняга. Гэта была трохнефаватрохнефавая царква з чатырма травеямі, заходняя вежа была пабудавана ў другой палове XIV стагоддзя. Паколькі горадагорад ўу той час былобыў яшчэ неўмацаванаенеўмацаваны, касцёл меў цяжкія муры з кратамі дзеля абароны ад нападаў. Выкарыстоўваўся таксама як сховішча тавараў і месца заключэння гандлёвых угодаў.
 
Калі ў XIV стагоддзі з'явіліся гарадскія муры, касцёл перастаў выконваць абарончыя функцыі і стаў тыповым сярэднявечным парафіяльным храмам. У 1405—1420 дабудаваны, пасля чаго атрымаў сучасны выгляд. У 1486—1493 збудаваная капліца Св. Мацвея (пазней перайменаваная ў імя Св. Антонія).
Радок 53:
У часы [[Рэфармацыя|Рэфармацыі]] царква Святога Мікалая была адной з нешматлікіх, якая здолела пазбегнуць [[Іканаборства|разрабавання пратэстантамі]]. Уночы [[14 верасня]] [[1524]] года агрэсіўны натоўп грамадзян, спустошыўшы цэрквы Святога Олава, Пюхавайму і Святой Кацярыны ў дамініканскім кляштары, падышоў да царквы Святога Мікалая. Паводле мясцовага падання, яе дзверы былі запаяныя [[волава]]м, і жарсці сцішыліся. Пазней храм перайшоў да лютэранаў, унутранае ўбранне захавалася.
 
[[9 сакавіка]] [[1944]] падчас {{нп3|Бамбарзіроўка Таліна ў Другой сусветнай вайне|савецкагасавецкай бамбарзіроўкібамбардзіроўкі Таліна||Bombing of Tallinn in World War II}} будынак зведаў моцныя пашкоджанні. У будынку пачаўся пажар, шмат твораў сярэднявечнага мастацтва і дэталяў інтэр'еру загінулі. Найбольш каштоўныя экспанаты ацалелі таму, што былі загадзя вынесеныя з храму.
 
Рамонт і рэстаўрацыя ў будынку цягнуліся з 1953 да 1981 года. [[12 кастрычніка]] [[1982]] ізноў здарыўся пажар, які знішчыў вежу і шпіль, пашкодзіў дах і капліцу Святога Антонія<ref>{{Спасылка|аўтар = Andres Valdre.|прозвішча = |імя = |аўтарlink = |суаўтары = |год = |url = http://web.archive.org/web/20070808115106/http://users.tkk.fi/~andres/m44/m44nighist.htm|загаловак = Chronology of Niguliste (St. Nicholas) church in Tallinn|фармат = |выданне = Web archive|выдавецтва = |дата = 25 красавіка 2013|мова = en|каментар = }}</ref>.
 
Пасля рэстаўрацыі ў 1984 годзе ў будынку былабыў адчыненаяадчынены філіял [[Эстонскі мастацкі музей|Эстонскага мастацкага музея]] і канцэртная зала.
 
Тут выстаўленыя каштоўныя экспанаты сярэднявечнага мастацтва: [[алтар]]ы, скульптуры, карціны, гербы-эпітафіі, [[Спавядальня|спавядальні]]. Асаблівае ўвагі заслугоўвае сусветна вядомая карціна любецкага жывапісца [[Бернт Нотке|Бернта Нотке]] — «[[Скокі смерці]]», частка якой знаходзіцца ў капліцы Св. Антонія. На карціне паказаны ланцужок з людзей розных саслоўяў, пачынаючы ад Папы рымскага і сканчаючы немаўлём, а таксама постаці Смерці, якія завабліваюць людзей у скокі. Спярша мастак стварыў дзве аднолькавыя карціны. Адна з іх загінула ў [[Любек]]у ў [[Другая сусветная вайна|Другую сусветную вайну]], у Таліне захаваўся толькі фрагмент творутвора.
 
[[Выява:Bernt Notke Danse Macabre.jpg|thumb|злева|400px|Карціна «[[Скокі смерці]]»]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Свята-Мікалаеўская_царква_(Талін)"