Навагрудская беларуская гімназія: Розніца паміж версіямі

Адкрылася ў 1919 г., пасля [[Рыжскі мірны дагавор 1921|Рыжскага дагавору]] (1921) працягвала сваю дзейнасць пад Польскай адміністрацыяй. Утрымлівалася за кошт сродкаў Бацькоўскага камітэта. Арганізатарам і першым дырэктарам, абраным бацькамі дзяцей, быў [[Ян Цеханоўскі]]. Адукацыйная праграма гімназіі дастасоўвалася да традыцыйнай практыкі і такога тыпу навучальных устаноў. На пачатку, пакуль гімназія не стала цалкам беларускамоўнай, кіраўніцтва прытрымлівалася гуманітарнага напрамку, калі асноўная ўвага ўдзялялася вывучэнню моў — апроч беларускай і польскай мовы як дзяржаўнай, у праграму ўводзіліся французская і нямецкая мовы, лацінская мова вывучалася факультатыўна. Паступова кіраўніцтва гімназіі схілялася да патрэбаў сялянскай гаспадаркі, быў узяты кірунак на матэматычна-прыродазнаўчы тып навучальнай установы. Шмат месца адводзілася выхаваўчаму працэсу. Пасля ад'езду Я. Цеханоўскага за мяжу на заробкі в.а. дырэктара — П. Скрабец.

Пры гімназіі дзейнічалі мастацкія гурткі розных напрамкаў, у т.л. [[беларусазнаўства|беларусазнаўстве]], [[прыродазнаўства|прыродазнаўстве]], сусветнай літаратуры. Для паглыблення ведаў беларускай мовы вучні складалі слоўнік да твораў [[Ядвігін Ш.|Ядвігіна Ш.]], збіралі фальклор. Вучні 1-3 класаў займаліся зборам, распрацоўкай тэрміналогіі мясцовай [[флора|флоры]] і [[фаўна|фаўны]], выдавалі рукапісны часопіс «Жаваранак». Асаблівую папулярнасць меў харавы і музычны гурткі, пад кіраўніцтвам А. Валынчыка, гімназісцкі хор і аркестр набыў вядомасць і па-за межамі Навагрудка.

У чэрвені [[1934]] г. гімназія была зачыненаязачынена польскімі ўладамі, беларускім гімназістам хто не скончыў вучобы было прапанавана перавесціся ў мясцовую Польскую гімназію імя А. Міцкевіча. Аднак пераважная большасць (каля 80%) гімназістаў працягнула вучобу ў Віленскай беларускай гімназіі. Пераезд гімназістаў у Вільню наладзіў прыехаўшы адтуль Барыс Кіт. Навагрудскіх гімназістаў размясцілі ў інтэрнаце і накіравалі ў адпаведныя класы.