Міхаіл Мацвеевіч Хераскаў: Розніца паміж версіямі

'''Міхаіл Мацвеевіч Хераскаў''' ({{ДН|5|11|1733}}, Пераяслаў-Хмяльніцкі- — {{ДС|9|10|1807}})  — рускі [[пісьменнік]].

Скончыў Сухапутны шляхецкі корпус у [[горад Санкт-Пецярбург|Пецярбургу]] (1751). У 1763—1802 (з перапынкамі) дырэктар, потым куратар [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскага ўніверсітэта]]. У творчасці Хераскава — буйнейшага прадстаўніка расійскага класіцызму — абазначыўся рух да сентыменталізму. Эпічная паэма «Расіяда» (1779) — пра заваяванне [[Іван IV Грозны|Іванам IV]] [[Казанскае ханства|Казанскага ханства]]. Лірыка Хераскава разнастайная па жанрах, медытатыўная, прапаведае ўмеранасць, ціхае жыццё на прыродзе. Аўтар філасофска-павучальных раманаў «Нума Памплій, або Працвітаючы Рым» (1768), «Кадм і Гармонія» (1786), трагедыі «Венецыянская манахіня» (1758), камедыі «Ненавіснік» (1779), паэм «Храм Славы» (1761), «Сусвет» (1790) і «Пілігрымы» (1795).