Адам Ганоры Кіркор: Розніца паміж версіямі

'''Адам Ганоры КІРКОР''' (псеўданімы і крыптанімы: ''A.K.; A.H.K.; J. ze Ś.; J. ze Śliwina; Jacek ze Śliwina; Jan ze Śliwina; K.A.H.; Sobarri; Tułacz Sobarri; Wydawca Albumu Wileńskiego;'' [[{{ДН|||1818]]}}, в. [[Слівіна]] [[Мсціслаўскі павет|Мсціслаўскага пав.павета]] Магілёўскай губ.губерні, цяпер [[Манастыршчынскі раён]] [[Смаленская вобласць|Смаленскай вобласць]], [[Расійская Імперыя|Расія]] — [[{{ДС|||1886]]}}, [[Горад Кракаў|Кракаў]]), гісторык, этнограф, археолаг, публіцыст, выдавец.

У [[1832]]—[[1834]] вучыўся ў [[Магілёўская гімназія|Магілёўскай]] і [[Віленская гімназія|Віленскай]] гімназіях (апошнюю скончыў экстэрнам у [[1838]]). Паступіў на службу ў Віленскую казённую палату, дзе працаваў да [[1864]]. Адначасова займаўся літаратурнай і навуковай працай. У [[1843]] выдаваў альманах «Radegast», у [[1845]]—[[1846]] альманах «Pamiętnik umysłowy». У [[1849]] стаў членам [[Віленскі статэстычны камітэт|Віленскага статыстычнага камітэта]], у [[1850]]—[[1854]] рэдагаваў «Памятные книжки Виленской губернии». Праводзіў актыўныя археалагічныя раскопкі ў [[Беларусь|Беларусі]] і [[Літва|Літве]], даследаваў каля 1000 курганоў. З [[1855]] член [[Віленская археалагічная камісія|Віленскай археалагічнай камісіі]], кіраўнік [[Віленскі музей старажытнасцей|Віленскага музея старажытнасцяў]], якому ахвяраваў свае калекцыі. У [[1856]] стаў членам-карэспандэнтам [[Імператарскае археалагічнае таварыства|Імператарскага археалагічнага таварыства]]; з [[1857]] член [[Рускае геаграфічнае таварыства|Рускага геаграфічнага таварыства]]. У [[1857]]—[[1858]] выдаваў неперыядычны зборнік «Teka Wileńska», забаронены пасля публікацыі ліста вядомага гісторыка і паліт. эмігранта [[І. Лялевель|І. Лялевеля]]. Публікаваў «Pismo zbiorowe Wileńskie» ([[1859]], [[1862]]). У [[1859]] заснаваў уласную друкарню, якая выдала шмат навуковых і мастацкіх кніг. У [[1859]]-—[[1865]] выдаваў і рэдагаваў газету [[Kurier Wileński (1840)|«Kurier Wileński» («Виленский вестник»)]] (на польскай і рускай мовах). У [[1863]] прыцягваўся да следства ў сувязі з удзелам у паўстанні яго жонкі [[А. Маеўская|А. Маеўскай]], на варшаўскай кватэры якой хаваўся кіраўнік паўстанцкага ўрада [[Р. Траўгут]]. Кіркор страціў магчымасць працаваць у Вільні; пераехаў у [[Пецярбург]]. Там разам з [[М. Юматаў|М. Юматавым]] у [[1868]]—[[1871]] выдаваў газ. «Новое время». З [[1872]] у Кракаве выдаваў літаратурна-навуковыя альманахі «Na dziś» ([[1872]]) i «Teka Krakowska» ([[1884]]). З [[1873]] член Акадэміі ўмеласці ў Кракаве.