Бялкі: Розніца паміж версіямі

Ідэя аб тым, што другасная структура бялкоў — вынік утварэння [[вадарод]]ных сувязяў паміж амінакіслотнымі астаткамі, была выказана Уільямам Астберы ў [[1933]] годзе, але [[Лайнус Карл Полінг]] лічыцца першым вучоным, які змог паспяхова прадказаць другасную структуру бялкоў. Пазней Уолтар Каузман, абапіраючыся на працы Кая Ліндерстром-Ланга, унёс значны ўклад у разуменне законаў утварэння трацічнай структуры бялкоў і ролі ў гэтым працэсе гідрафобных узаемадзеянняў. У канцы [[1940-я|1940-х]] — пачатку [[1950-я|1950-х]] гадоў [[Фрэдэрык Сенгер]] распрацаваў метад секвеніравання бялкоў, з дапамогай якога ён да [[1955]] года вызначыў амінакіслотную паслядоўнасць двух ланцугоў [[інсулін]]у<ref name="Sanger">{{cite web|url=http://nobelprize.org/nobel_prizes/chemistry/laureates/1958/sanger-lecture.pdf|title=Нобелеўская лекцыя Ф. СэнгераСенгера|accessdate=2013-01-03|archiveurl=http://www.webcitation.org/6DR99GtT3|archivedate=2013-01-05}}</ref><ref name="Sanger1951">{{артыкул|аўтар=Sanger F., Tuppy H.|загаловак=The amino-acid sequence in the phenylalanyl chain of insulin. 2. The investigation of peptides from enzymic hydrolysates|спасылка=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1197536/|выданне=Biochem J|год=1951|том=49|выпуск=4|старонкі=481—490|pmid=14886311}}</ref><ref name="Sanger1953">{{артыкул|аўтар=Sanger F., Thompson E. O.|загаловак=The amino-acid sequence in the glycyl chain of insulin. II. The investigation of peptides from enzymic hydrolysates|спасылка=http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1198158/|выданне=Biochem J|год=1953|том=53|выпуск=3|старонкі=366—374|pmid=13032079}}</ref>, прадэманстраваўшы, што бялкі — гэта лінейныя палімеры амінакіслот, а не разгалінаваныя (як у некаторых цукроў) ланцугі, калаіды або цыклолы.