Аляксандра Рыгораўна Мураўёва: Розніца паміж версіямі

'''Аляксандра (Александрына) Рыгораўна Мураўёва''' ({{lang-ru|Александра Григорьевна Муравьёва}};[[ {{ДН|||1804]]}} — {{ДС|22|11|1832}}, [[Пятроўскі Завод]]), народжаная графіня Чарнышова, сястра дзекабрыста Захара Чарнышова<ref name="БиоЧернышева">[http://dic.academic.ru/dic.nsf/biograf2/13871 Чернышев Захар Григорьевич (декабрист)]</ref>, жонка дзекабрыста [[Мікіта Мураўёў|Мікіты Мураўёва]], якая паследвала за ім у [[Сібір]].

Дачка дзейснага таемнага саветніка Рыгора Іванавіча Чарнышова (1762—1831) і Лізаветы Пятроўны Квашнінай-Самарынай (1773—1828). Жонка Мікіты Мураўёва з [[22 лютага]] [[1823]] года. Калі мужа арыштавалі, чакала трэцяе дзіця. Дазвол следваць за мужам атрымала праз [[Масква|Маскву]], бачылася з [[Аляксандр Пушкін|Аляксандрам Пушкіным]], які перадаў ёй свае вершы, адрасаваныя дзекабрыстам «[[У глыбіні сібірскіх руд]]…», і пасланне да [[Іван Пушчын|І. Пушчына]] — «Мой первый друг, мой друг бесценный…». Прыбыла ў Чыцінскі астрог у лютым [[1827]] года. Памерла ў [[Пятроўскі Завод|Пятроўскім Заводзе]]. З траіх дзяцей Мураўёвых, якія нарадзіліся ў Сібіры, выжыла толькі дачка Соф’яСоф'я. Аляксандра Рыгораўна завяшчала пахаваць сябе побач з маці, але на гэта не быў атрыманы дазвол уладаў. Над магілай А. Мараўёвай па жаданні мужа была пабудаваная капліца.