Свята-Аляксандра-Неўская царква (Мінск): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне, вікіфікацыя
Радок 9:
|Краіна = Беларусь
|Назва месцазнаходжання = Горад
|Месцазнаходжанне = [[Горад Мінск|Мінск]]
|lat_dir = N |lat_deg = 53 |lat_min = 54 |lat_sec = 31.27
|lon_dir = E |lon_deg = 27 |lon_min = 35 |lon_sec = 14.37
|region = BY
|CoordScale =
|На карце =Беларусь Мінск Цэнтр
|Канфесія = Праваслаўе
|Епархія = Мінская
Радок 19 ⟶ 20:
|Ордэнская прыналежнасць =
|Тып будынка =
|Архітэктурны стыль = [[Руска-візантыйская архітэктура|неарускі стыль]]
|Аўтар праекта =
|Архітэктар = [[Віктар Іванавіч Струеў|В. І. Струеў]]
|Будаўнік =
|Заснавальнік =
Радок 37 ⟶ 38:
|Commons = Church of Saint Alexander Nevsky, Minsk
}}
'''Царква [[Аляксандр Неўскі|святога дабравернага князя Аляксандра Неўскага]]''' ў г. [[Горад Мінск|Мінску]] — праваслаўны храм, пабудаваны ў 1896—1898 гадах на тэрыторыі [[вайсковыя могілкі, Мінск|вайсковых могілак]] горада. Архітэктар — [[Віктар Іванавіч Струеў|В. І. Струеў]]. Адзіны храм Мінска, які амаль цалкам захаваў сваё першапачатковае аблічча.
Мінску]] — праваслаўны храм, пабудаваны ў 1896—1898 гадах на тэрыторыі [[вайсковыя могілкі, Мінск|вайсковых могілак]] горада. Архітэктар — [[В. І. Струеў]]. Адзіны храм Мінска, які амаль цалкам захаваў сваё першапачатковае аблічча.
 
== Гісторыя стварэння ==
 
На ўзвядзенне храма-помніка будаўнічым аддзяленнем [[Мінская губерня|Мінскага губернскага]] кіравання ў красавіку 1896 года была зацверджаны каштарыс на агульную суму 11.227 рублёў і 39 капеек. Месцам для будаўніцтва былі абраны [[вайсковыя могілкі, Мінск|вайсковыя могілкі]], якія знаходзілася на ўскраіне [[Горад Мінск|Мінска]]а і звалася Доўгім бродам.
 
На збудаванне храма ў візантыйскім стылі сродкі ахвяравалі таксама войскі мясцовага ваеннага гарнізона і прыватныя асобы — галоўным чынам сваякі загінулых воінаў. Актыўна дапамагаў у гэтай справе добрапрыстойны 30-й пяхотнай дывізіі [[протаіерэй]] Павел Багдановіч. 20 000 рублёў на пабудову храма ўнесла "«дачка"» лейб-гвардыі Кексгольмскаа палка Марыя Кексгольмская - — балгарская сірата, падабраная салдатамі палка ў 1877  г. на поле бою.
 
Будаўніцтва было задумана як помнік воінам, якія аддалі сваё жыццё ў [[Руска-турэцкая вайна, 1877—1878|руска-турэцкай вайне 1877-78 гадоў]]. Пра гэта нагадваюць захаваныя з тых часоў дзве мемарыяльныя дошкі, умантаваныя ў цэнтральны неф. На іх выгравіраваны імёны 118 воінаў 30-й артылерыйскай брыгады і 119-га пяхотнага Каломенскага палка, загінулых пры [[Аблога Плевена|ўзяцці Плеўны]] ў [[Балгарыя|Балгарыі]]. Акрамя таго, побач з храмам знаходзяцца магілы некалькіх герояў вайны 1877-78 гг. - — генерал-лейтэнанта [[Эдуард Вікенцьевіч Жыржынскі| Э.  В.  Жыржынскага]], генерал-маёра І.  А.  Бырдзіна, падпалкоўнікаў А.  Т.  Дзехцярова, В.  К.  Жэжэра і С.  К.  Абрамава.
 
[[Храм]] быў спраектаваны ў неарускім стылі XVII—XVIII стагоддзяў, і быў збудаваны на месцы маленькай драўлянай царквы, якая стаяла на гэтым месцы.
Радок 57:
 
== Цікавыя факты ==
* За [[алтар|алтарнай]]най сцяной пахаваны рэшткі вышэйшых афіцэраў, а побач з імі знаходзяцца дзве брацкія магілы з рэшткамі салдатаў.
* Самым цікавым элементам царквы можна назваць драўляную пераносную царкоўку, якой карыстаўся Каломенскі полк для [[малітва|малітваў]]ў падчас ваенных дзеянняў у [[Турцыя|Турцыі]].
* У храме знаходзіцца спіс (копія) святыні Белай Русі — [[Мінскі абраз Божай Маці|Мінскай іконы Божай Маці]], зроблены ў XIX стагоддзі.
* Падчас [[Вялікая Айчынная вайна|Вялікай Айчыннай вайны]] храм падвяргаўся бамбардзіроўцы, аднак бомба, якая прабіла купал храма, не ўзарвалася. Яна прашыла цэнтральны купал царквы і ўпала каля абраза [[Мікалай Цудатворац|Мікалая Угодніка]].