Міхаіл Львовіч Глінскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→Дзейнасць пасля вызвалення: дапаўненне |
→Сям'я: дапаўненне |
||
Радок 104:
== Сям'я ==
Міхаіл Львовіч Глінскі быў жанаты з князёўнай Аленай Іванаўнай Целяпнёвай-Абаленскай, дачкой князя {{нп3|Іван Васільевіч Целяпнёў-Нямы-Абаленскі|Івана Васільевіча Нямога-}Абаленскага|ru|Телепнев-Немой-Оболенский, Иван Васильевич}} і стрыечнай пляменніцай князя [[Іван Фёдаравіч Аўчына Целяпнёў-Абаленскі|Івана Фёдаравіча Аўчыны-Целяпнёва-Абаленскага]] (фаварыта [[Алена Васільеўна Глінская|Алены Глінскай]]). Ад шлюбу ў яго былі: сын {{нп3|Васіль Міхайлавіч Глінскі|Васіль|ru|Глинский, Василий Михайлович} (пам. у [[1565]]) і дачка, невядомая па імені, якая стала жонкай князя {{нп3|Фёдар Іванавіч Траекураў|Фёдара Іванавіча Траекурава|ru|Троекуров, Фёдор Иванович}}.
== Гістарычная памяць ==
У сучаснай [[Украіна|Украіне]] — самы вядомы з дынастыі [[Род Глінскіх|Глінскіх]], чаму спрыяла прыжыццёвая і пасмяротная слава бліскучага рэнесанснага кіраўніка. Фігуруе ў дзясятках паэтычных і празаічных твораў. Разам са сваёй унучкай, непапулярнай каталічкай Ганнай-Алаізай, стаў героем шэрагу легенд і паданняў.
{{зноскі}}
| |||