[[Image:Giovanni Pierluigi da Palestrina.jpg|thumb|left/right|Джованні П'ерлуіджы да Пaлестрына]]
{{вызнч|1=Джованні П'ерлуіджы да Пaлестрына}} - ([[Італьянская мова|італ.]] – “Giovanni Pierluigi da Palestrina”), н. каля [[Горад Рым|Рыму]] ў [[1525]], пам. у [[Горад Рым|Рыме]] 2 лютага [[1594]], быў знакамітым кампазітарам [[Італьянская музыка|італьянскай музыкі]] [[Каталіцкая царква|Каталіцкага Касцёла]]. Ён быў спяваком хора ў Санта Марыя Маджорэ (Santa Maria Maggiore) і ў 12 год ён вярнуўся ў [[Гоад Рым|Рым]], сваё роднае места ў [[1544]] як арганіст і спявак у катэдальным касцёле. У [[1547]] ён ажаніўся і меў трох сыноў, але ўся яго сям’я цалкам памёрла ў [[1580]]. Пазжэй ён прыняў святарства, але то не перашкодзіла яму ажаніцца на ўдаве заможнага гандляра. Сваю музычную кар’еру ён будаваў толькі ў [[Горад Рым|Рыме]], што дазваляла яму карыстацца ласкамі ад [[Папа рымскі|Папы]] і [[Кардынал|кардыналаў]] і дазваляладзякуючы ямучаму ён мог супрацоўнічаць з найлепшымі музычнымі хорамі. У такім асяродку яго геній квітнеў і развіваўся найшмат лепш чым то было раней і калі яму сталася 30 год ён апублікаў сваю першую кнігу Імшаў ([[1554]]), якая была прысвечана [[Папа рымскі|Папе]] Юліўшу[[Юлій III, папа рымскі|Юлію ІІІ]] . З [[1551]] па [[1555]] ён быў дырэктарам Юліанскай Харавой Капліцы. За гэты час ён быў салістам папескага хору, а ў апошні год ён стаў кампазітарам папескай капліцы. Прыход Папы Паўла ІV вярнула больш строгую дысцыпліну ў хор, і Палестрына, як чалавек жанаты вымушаны быў пакінуць сваю пасаду. З [[1555]] па [[1560]] ён прцаваў у хоры касцёла Святога Яна ў Латэране, а з [[1561]] ён працаваў у Санта Марыя Маджорэ на розных музычных пасадах. Яму прапаноўвалі стацца прыслугай імператара Максіміліяна ІІ і Джульельмо князя Мантуі, Палестрына заставаўся ў [[Горад Рым|Рыме]], і ў [[1571]] ён вярнуўся ў Юліанскую Капліцу як музычны дырэктар.
Творы Палестрыны дасяжны ў дзух поўных выданнях. Яны ўсі вакальныя і амаль цалкам літургічныя, толькі адзінкавыя кнігі прысвечаны мадрыгалусвецкаму і духоўнаму мадрыгалу. Ён напісаў 105 Імшаў (ад чатырох да васьмі галасоў), многія з якія з’яўляюцца “падражальнымі” – яны бяруць пачатак з яго ўласных кампазыцый, альбо твораў іншых. Мноства Імшаў базуюцца на спяванні тэнараў, якія па пераменна выкарыстоўваюць сольнае спяванне і паліфанію. Такіх твораў у яго больш за 250, хоць некаторыя творы якія базуюцца на спяванні тэнараў часова змяняюць агульную тэкстуру. Прыкладам яго творчасці можа служыць 29 спяванняў якія заснаваны на Песнях Саламона. Гэта ясяго 63 часткі, 13 з якіх скончаны Ламентацьенам, 12 набажэнстваў, 20 псалмаў і 35 усхваляванняў. Спадчына Палестрыны вялізараная, у больш познія часы яго любіў Бах, ён ніколі не быў запамятваны і заўсёды цаніўся на вышэйшым узроўні музычнага выканання.
