Беларуская сялянска-работніцкая грамада: Розніца паміж версіямі

 

Арганізавана ва ўмовах сацыяльнага і нацыянальнага прыгнёту з мэтай вызвалення [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] з-пад улады [[Польшча|Польшчы]]. Дзейнасць БСРГ узначальваў ЦК. Старшыня ЦК [[Браніслаў Адамавіч Тарашкевіч|Б. А. Тарашкевіч]], намеснік старшыні [[Сымон Аляксандравіч Рак-Міхайлоўскі|С. А. Рак-Міхайлоўскі]], член [[Павел Пятровіч Валошын|П. П. Валошын]] і [[Пятро Васільевіч Мятла|П. В. Мятла]]; кіраўнік Цэнтральнага сакратарыята БСРГ [[Максім Тарасавіч Бурсевіч|М. Т. Бурсевіч]], намеснік сакратара В. Макоўскі, палітычны рэдактар газет [[Ян Станіслававіч Бабровіч|Я. С. Бабровіч]]. Праграма БСРГ (прынята [[12 мая]] [[1926]] г.) змяшчала асноўныя дэмакратычныя і асобныя сацыялістычныя патрабаванні: самавызначэнне [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] і аб'яднанне ўсіх беларускіх зямель у рэспубліку сялян і рабочых (уз'яднанне з [[БССР]]); стварэнне сялянска-рабочага ўрада; устанаўленне дэмакратычных свабод; канфіскацыя памешчыцкіх і царкоўных зямель, пераход іх ва ўласнасць дзяржавы і падзел без выкупу паміж малазямельнымі сялянамі і парабкамі; скасаванне асадніцтва; устанаўленне 8-гадзіннага рабочага дня; увядзенне рабочага кантролю ў вытворчасці, развіццё спажывецкай, вытворчай і крэдытнай кааперацыі; нацыянальная роўнасць і навучанне на роднай мове; свабода сумлення і іншае. Галоўным сродкам сацыяльнага і нацыянальнага вызвалення працоўных БсРГ лічыла адкрытую барацьбу народных мас з эксплуататарамі на аснове саюзу рабочага класа і працоўнага сялянства. БСРГ супрацоўнічала з рэвалюцыйна-дэмакратычнай партыяй польскіх сялян (Незалежная сялянская партыя), украінскай рэвалюцыйна-дэмакратычнай арганізацыяй «Сельроб».