Віцень: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
→‎Паходжанне і сям'я: удакладненне
Радок 24:
Звесткі пра паходжанне Віценя даволі супярэчлівыя<ref>[[Мікола Іванавіч Ермаловіч|М. І. Ермаловіч]]. Віцень // {{Літаратура/ЭГБ|2к}} С. 341.</ref>. Упершыню Віцень выступае на старонках «[[Хроніка Прускай зямлі|Chronicon Terrae Prussiae]]» [[Пётр з Дусбурга|Пятра з Дусбурга]] — летапісца Тэўтонскага ордэна. Паводле гэтай хронікі Віцень быў сынам вялікага князя Путувера, якога атаясамліваюць з [[Будзівід]]ам<ref>[[Анатоль Пятровіч Грыцкевіч|Анатоль Грыцкевіч]]. Віцень // {{Літаратура/ЭВКЛ|1к}} С. 457.</ref>. Упершыню ён з'яўляецца ў [[1291]] годзе, тады літоўскі князь Путувер (ці Пукувер, Лютувер) пасылае свайго сына Віценя ў паход на [[Куявія|Куявію]]. Хутка затым, каля 1294 года, апошні дзейнічае ўжо як вярхоўны ўладар Літвы.
 
Каля сяр. XV ст. ў Польшчы з'явілася легенда, быццам Віцень быў не княжацкага роду, а баярын з Эйраголы ў [[Жамойць|Жамойці]], служыў канюшым князя [[Трайдзен]]а і атрымаў уладу пасля смерці апошняга з-за таго, што законныя наследнікі (пляменнікі Трайдзена) былі непаўналетнімі. Паводле іншай (літоўскай) версіі Віцень паходзіў са старажытнага роду [[Калюмны|Калюмнаў]], заснавальнік якога прыбыў з Рыма разам з Палямонам. Віцень па гэтай версіі быў маршалкам (найвышэйшай прыдворнай асобай) Трайдзена і ўладу атрымаў паводле завяшчання апошняга. Яшчэ адна (маскоўская) версія лічыла яго нашчадкам смаленскіх ці полацкіх князёў. У рамках гэтай версіі Віцень часам лічыўся і сынам Трайдзена, а рускае паходжанне прыпісвалася ўсім князям, пачынаючы з [[Міндоўг]]а. Беларускі гісторык [[Вячаслаў Насевіч]] таксамавыказаў прыводзіцьгіпотэзу довадыпра на карысць магчымагамагчымае [[яцвягі|яцвяжскага]] паходжанне Трайдзена і яго наступнікаў<ref>[http://vln.by/node/64 Пачаткі Вялікага княства Літоўскага: Падзеі і асобы]</ref>.
 
Братамі Віценя былі [[Гедзімін]]<ref name="evkl458">[[Анатоль Пятровіч Грыцкевіч|Анатоль Грыцкевіч]]. Віцень // {{Літаратура/ЭВКЛ|1к}} С. 458.</ref><ref name="laiskai">Gedimino laiškai = Послания Гедимина / подготовили [[Уладзімір Цярэнцьевіч Пашута|В. Т. Пашуто]] и И. В. Шталь. — Вильнюс, 1966.</ref><ref name="БС">{{кніга