Франчэска Гвічардзіні: Розніца паміж версіямі

'''Франчэска Гвічардзіні''' ({{lang-it|Francesco Guicciardini}}; {{ДН|6|3|1483}}, [[{{МН|Фларэнцыя]]||горад Фларэнцыя}} — {{ДС|22|5|1540}}, Арчэтры) — італьянскі гісторык, [[філосаф]]-гуманіст, палітычны дзеяч.

У 1511—1514  гг. пасол Фларэнцыі ў [[Іспанія|Іспаніі]], у 1516—1534  гг. намеснік папы ў Мадэне, Раманье, Балонні. У «Гісторыі Італіі» (напісанай у 1537—1540  гг.) даў гісторыю не асобных італьянскіх дзяржаў, а ўсёй краіны як адзінага цэлага, выступаў за нацыянальнае і дзяржаўнае аб'яднанне Італіі. Асноўным рухавіком гісторыі лічыў эгаістычныя памкненні людзей.

Выступаў за ўсеагульнае развіццё чалавека, які знаходзіцца, на яго думку, ва ўмовах пастаяннай цыклічнай змены грамадства. Гвічардзіні быў праціўнікам [[астралогія|астралогіі]], у сваіх творах крытыкаваў крывадушнасць [[Манах|манаства]], папства, царквы, прапаноўваў праект замены [[Рэлігія|рэлігіі]] ўзаемаадносінамі добрасуседскай выгады («Нататкі палітычныя і грамадзянскія», напісаныя ў 1525—1529  гг., апублікаваныя ў 1576 годзе).