Нумізматыка: Розніца паміж версіямі

[[File:(ar-Rashid) dirham 170h.jpg|thumb|right|300px|Арабскія сярэднявечныясярэдневяковыя манеты (былі распаўсюджаны ў тым ліку і на беларускіх землях)]]

Збіранне незвычайных ці старажытных аплатных сродкаў вядома са старажытнасці. У XV—XVI стст. у краінах [[Заходняя Еўропа|Заходняй Еўропы]] ў межах антыкварнага занятку (калекцыяніравання старажытнасцяўстаражытнасцей) вызначыўся спецыяльны напрамак нумарыя. Як навуковы занятак ён быў вызначаны [[Ж. Ж. Скалігер]]ам у яго трактаце «Аб нумарыі» ці «Аб вывучэнні манет» (De re nummaria, 1606 г.). З XVIII ст. тэрмін '''нумізматыка''' набыў шырокі навуковы ўжытак. Лічыцца, што ён паходзіць ад лацінскіх слоў «numismatis» і «nomisma» (манета), якія ў сваю чаргу паходзяць ад грэчаскага слова «νομισμα» (манета, законны аплатны сродак).

Нумізматыка як навуковая дысцыпліна займаецца выяўленнем нумізматычных помнікаў, вывучэннем фактаў і працэсаў, што маюць дачыненне да гісторыі грошай і грашовага абарачэння. Асноўныя крыніцы: манетныя калекцыі і клады, інструменты манетнай вытворчасці, матэрыялы для экспертызы грошай і г. д. Шчыльна звязана з іншымі дысцыплінамі: [[археалогія]]й, [[сфрагістыка]]й, [[геральдыка]]й, [[эпіграфіка]]й, [[метралогія]]й і інш. Вылучаюць спецыяльныя напрамкі: экзаноміяэкзаномію (вывучэнне манетападобных аб'ектаў), натафілію (вывучэнне банкнотаў), скрыпафілію (вывучэнне грашовых сертыфікатаў).