Бук лясны: Розніца паміж версіямі

У Германіі пасля бескантрольнага выкарыстання лясоў і ўзніклай небяспекі дэфіцыту дзелавой і паліўнай драўніны ў XIX стагоддзі прыйшлі да сістэмы рацыянальнага вядзення лясной гаспадаркі, у якой асноўнай задачай было доўгае выманне з лясоў найбольшай карысці. З'явілася практыка вырошчвання высокастваловых лясоў, у якіх аднаўленне лесу выраблялася натуральным, насенным шляхам. Высякаліся дрэвы, якія дасягнулі 100-200-гадовага ўзросту, а падрост, які з'яўляўся, прарэжваўся. Пры гэтым дуб, як больш святлалюбная парода, знік з дрэвастою, і з'явіліся чыстыя букавыя лясы, якія часта прымаюць за натуральныя<ref>{{кніга|аўтар=Вальтер Г.|загаловак=Общая геоботаника|спасылка=http://herba.msu.ru/shipunov/school/books/valter1982_obschaja_geobotanika.djvu|месца=М.|выдавецтва=Мир|год=1982|старонкі=80—82|старонак=264}}</ref>. У некаторых абласцях Германіі, напрыклад, у зямлі [[Рэйнланд-Пфальц]], на працягу некалькіх дзесяткаў гадоў, пачынаючы з дваццатых гадоў XX стагоддзя, высаджваюць саджанцы бука ў лясах, якія складаюцца з елкі звычайнай, [[Дугласія|псеўдатсугі]] і хвоі.

 

 

== Класіфікацыя ==