Слуцк: Розніца паміж версіямі

|OpenStreetMap = 27253144

}}

'''Слуцк''' ([[Інструкцыя па транслітарацыі (2007)|афіц. транс.]]: ''Sluck''), часам '''Слу́часк''', або '''Слу́цак''' — горад у [[Мінская вобласць|Мінскай вобласці]] [[Беларусь|Беларусі]], адміністрацыйны цэнтр [[Слуцкі раён|Слуцкага раёна]], на [[рака Случ, прыток Прыпяці|рацэ Случ]] пры ўпадзенні ў яе [[ручай Бычок|ручая Бычок]]. У 105 км да поўдня ад [[Мінск]]а. Вузел чыгунак на [[Асіповічы]], [[Баранавічы]], [[Салігорск]]. Аўтадарогі на Мінск, [[Бабруйск]], Салігорск. Насельніцтва 62&nbsp;226 чал. (2016)<ref name="2016-Estimate"/>.

 

== Назва ==

Тапонім «Слуцк» утварыўся ад ракі [[рака Случ|Случ]] па самай старажытнай мадэлі — уласная назва [[Рака|ракі]] + -ск<ref name="Прадмова"/>. У сваю чаргу, назва ракі з'яўляецца вытворным ад слова «лука» — выгін ракі, [[лукавіна]] (злуч, злучына)<ref>{{Крыніцы/Кароткі тапанімічны слоўнік Беларусі|к}} С. 352.</ref>. У [[Старабеларуская мова|старабеларускіх]] пісьмовых помніках назва горада зафіксавана ў форме Случескъ<ref name="Прадмова"/>.

У [[айканімія|айканіміі]] [[Этнічная тэрыторыя беларусаў|беларускіх зямель]] [[суфікс]] -ск (-цк) з'яўляецца глыбока традыцыйнай рэліктавай з'явай, якая падкрэслівае самабытнасць беларускага народа і старажытнасць тэрыторыі яго рассялення. Такі суфікс адзначаецца з [[IX]]—[[X]] стст., у тым ліку ў назвах двух старажытнейшых гарадоў [[Полацк]] і [[Смаленск]], засведчаных летапісамі пад [[862]] і [[863]] гг. Звыш паловы гарадоў з назвамі на -ск, згаданых у летапісах [[XI ст.]], прыпадае менавіта на зону фармавання [[беларусы|беларусаў]], дзе гэты суфікс выяўляе прадуктыўнасць і ў наступныя стагоддзі. Кожны трэці [[Гарады Беларусі|беларускі горад]] з ліку тых, што занесены ў «[[Спіс рускіх гарадоў далёкіх і блізкіх]]» канца [[XIV ст.]], заканчваецца на -ск (-цк)<ref name="Прадмова"/>.