Германская імперыя: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Арфаграфічныя памылкі ў пачатку артыкула. |
|||
Радок 89:
* [[Веймарская рэспубліка|Веймарскую рэспубліку]] (9 лістапада 1918 — 30 студзеня 1933);
* [[Трэці Рэйх]] (нацысцкую Германію) (30 студзеня 1933—23 мая 1945).
Такім чынам, тэрмін «Германская імперыя» ўжываюць галоўным чынам да кайзераўскай Германіі, што адпавядае тэрміну нямецкай гістарыяграфіі {{langi|de|Deutsches Kaiserreich}}. Такія тэрміны, як Веймарская рэспубліка і Трэці рэйх, да гэтага паняцця, як правіла
Германская імперыя пачала сваё жыццё з абвяшчэння прускага караля [[Вільгельм I Гогенцолерн|Вільгельма I]] германскім імператарам 18 студзеня 1871 года ў люстэркавай зале [[Версаль|Версальскага палаца]]. Стварэнню гэтай дзяржавы папярэднічалі перамогі [[Паўночнагерманскі саюз|Паўночнагерманскага саюза]] і яго саюзнікаў у [[Франка-пруская вайна|Франка-Прускай вайне 1870 года]]. Такім чынам, у 1871 годзе, дзякуючы [[Прусія|Прусіі]]
У часы імперыі [[Германія]] была эканамічна і сацыяльна развітай, а таксама [[Вялікія дзяржавы|высокаіндустрыяльнай дзяржавай]]. [[Сацыяльны інстытут|Сацыяльна-эканамічныя інстытуты]] яна пачала асабліва развіваць, пачынаючы з апошніх дзесяцігоддзяў [[19 стагоддзе|XIX стагоддзя]]. Нягледзячы на тое, што яна з'яўлялася аграрна-індустрыяльнай краінай, [[Сфера паслуг|сектар паслуг]] дастаткова хутка пашыраўся
Пасля аб'яднання ўсіх нямецкіх дзяржаў, у грамадстве новай краіны адбываліся хуткія сацыяльныя змены. Іх характэрнымі рысамі сталі высокія тэмпы
Бісмарк спрабаваў стварыць у знешняй палітыцы сістэму саюзаў для самаабароны і гандлю (напрыклад, саюз з [[Аўстра-Венгрыя|Аўстра-Венгрыяй]] у 1879 годзе). Нягледзячы на гэта, у канцы свайго сроку, ён актывізаваў
Наступны этап у гісторыі Германіі, які пачаўся адразу пасля
Рост колькасці грамадскіх арганізацый і партый, а таксама растучая роля прэсы ў жыцці насельніцтва, гулялі значную ролю ў фарміраванні [[Грамадская думка|грамадскай думкі]]. Менавіта таму, каб павялічыць сваю патрымку сярод насельніцтва, урад Германскай імперыі, праводзіў сусветную іперыялістычную [[Знешняя палітыка|знешнюю палітыку]], антысацыял-дэмакратычную ўнутраную палітыку. Для таго ж, павялічваў колькасць [[Германская імперская армія|арміі]] і [[Крыгсмарынэ|флота]]. Кайзер Вільгельм ІІ, на працягу ўсго свайго кіравання, прытрымліваўся палітыкі мілітарызацыі і частковай [[Ізаляцыянізм|ізаляцыі]] (у будучым такая палітыка дапамагла ў вядзенні сусветнай вайны). Менавіта [[Мілітарызм|мілітарыстычныя]] і [[Імперыялізм|імперыялістычныя]] погляды Вільгельма II, прывялі свет да [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]]. Калі ў 1914 яна пачалася, то дзяржава была ўцянута ў [[Пазіцыйная вайна|пазіцыйную вайну]] на двух франтах. Нягледзячы на тое, што першыя годы Германія вяла баявыя дзеянні вельмі паспяхова, дальнейшыя гады паказалі што яе рэсурсаў не хопіць, каб перамагчы больш вялікія сілы Антанты, у выніку чаго яна пачала здаваць свае пазіцыі. Пасля гэтых падзей, [[манархія]] пачала страчваць сваю падтрымку ў народзе.
|