Свята-Георгіеўская царква (Вялікія Лукі): Розніца паміж версіямі

}}

{{Значэнні|Свята-Георгіеўская царква}}

 

== Гісторыя ==

Першае апісанне драўлянай царквы ў вёсцы Лукі сустракаецца ў дакументах Візітаў уніяцкіх цэркваў Мінскага і Навагрудскага сабораў [[1680]]—[[1682]] гг., што захоўваюцца ў Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі. Святаром прыходу быў Якаў Радзевіч. Прыход аб'ядноўваў 540 прыхаджан.

 

 

У апісанні цэркваў і прыходаў Мінскай епархіі [[1879]] года згадваецца драўляная Свята-Георгіеўская царква, пабудаваная ў [[1770]] годзе на сродкі рымска-каталіцкага біскупа Касакоўскага. Царква была вырашана падоўжаным прамавугольнікам з адным глухім цыбулепадобным [[купал]]ам у [[франтон]]най частцы. Дах [[гонт]]авы, вокны размешчаны ў адзін рад, дзвярэй двое. Унутры царква мела драўляную падлогу, столь падшыта дошкамі. Новы [[іканастас]] з [[калона]]мі быў пафарбаваны ў белы колер, з [[пазалота|пазалочанымі]] [[карніз]]амі, рамамі і разбою, складаўся з 14 абразоў размешчаных у два рады. На звоніцы, пабудаванай асобна ад царквы, было пяць званоў вагою ў 20, 5, 2, 1 і 1/2 пуда.

Настаяцелем храма быў Сілуян Кахановіч, рукапаложаны ў [[1865]] годзе. Пры царкве было заснавана царкоўна-прыходскае папячыцельства і штатнае народнае вучылішча.

 

 

Памятныя кніжкі Мінскай губерніі згадваюць прозвішча святара Свята-Георгіеўскай царквы вёскі Вялікія Лукі Сілуяна Кахановіча да [[1914]] года ўключна.