Генацыд армян: Розніца паміж версіямі

{{main|Генацыд армян у культуры}}

{{also|Цыцэрнакаберд}}

Першым фільмам пра падзеі 1915 года з'яўляецца карціна ''«{{нп3|Разадраная Арменія|Разадраная Арменія|ru|Растерзанная Армения}}»'' (1919), ад якой захаваўся толькі 15-хвілінны ўрывак. Першы дакументальны фільм «''Дзе мой народ?''» ({{lang-en|Where Are My People?}}, прадзюсер Майкл Акапян) выйшаў у 1965 годзе да 50-х угодкаў падзей. На мяжы XX і XXI стагоддзяў былі створаныя некалькі дакументальных фільмаў, найбольш цікавым з якіх аказаўся «''Утоены Халакост''» ({{lang-en|The Hidden Holocaust}}). Найбольш вядомыя фатаграфіі зробленыя [[Армін Вегнер|Армінам Вегнерам]] з нямецкага Чырвонага крыжа і консулам ЗША Лэслі Дэвісам<ref name="Hagopian" />. Турэцкая Рэспубліка аказвае перашкоды спробам здымаць фільмы пра знішчэнне турэцкіх армян<ref name="Dinah Shelton" />. Вусная традыцыя аповедаў пра забойствы адлюстроўваецца ў песнях, якія лічацца адным з доказаў генацыду<ref name="Jonathan McCollum" />. У творчасці амерыканскай рок-групы [[System of a Down]], якая складаецца з музыкантаў-армян, часта закранаецца тэматыка генацыду армян. Яшчэ ў канцы XIX стагоддзя армянскі мастак [[Вардгес Акопавіч Сурэнянц|Вардгес Сурэнянц]] прысвяціў шэраг сваіх карцін разні армян у Заходняй Арменіі<ref name="Костина" />. Многія карціны [[Аршыл Горкі|Аршыла Горкі]] натхняліся яго ўспамінамі пра перажытыя падзеі<ref name="Stephen Feinstein 108" />.