Ігнат Уладзіміравіч Канчэўскі: Розніца паміж версіямі

'''Ігнат Уладзіміравіч Канчэўскі''' ({{ДН|||1896}}, {{МН|Вільня|у Вільнюсе|}} — {{ДС|21|4|1923}}; Псеўданімы: ''Ігнат Абдзіраловіч''<ref>Псеўданім узяты пад моцным уплывам аповесці [[Максім Гарэцкі|М. Гарэцкага]] «Дзьве душы».</ref>, ''Ганна Галубянка'') — беларускі [[філосаф]], [[паэт]], публіцыст; аўтар праграмнага [[эсэ]] «[[Адвечным шляхам]]».

Нарадзіўся ў сям'і судовага чыноўніка, брат [[Арсен Канчэўскі|А. Канчэўскага]]. Скончыў [[Віленскае рэальнае вучылішча]] (1913), вучыўся ў [[Пецярбургскі тэхналагічны інстытут|Пецярбургскім тэхналагічным інстытуцеінстыту]]це, [[Маскоўскі універсітэт|Маскоўскім універсітэцеуніверс]]ітэце (1913—16). Служыў у войску, пасля службы вучыўся на Вышэйшых кааператыўных курсах пры ўніверсітэце імя А. Л. Шаняўскага (Масква, 1917). Падзяляў праграму эсэраў, падтрымліваў украінскі нацыянальны рух. Працаваў у розных кааператыўных установах у [[Вільня|Вільні]] і [[Смаленск]]у. 3 1919 у [[Мінск]]у, працаваў у Саўнаргасе[[Саўнаргасы|Саўнаргас]]е, у Цэнтрасаюзе спажывецкіх таварыстваў Беларусі.

Аснова светапогляднай і жыццёвай пазіцыі І. Канчэўскага — адданасць беларускай справе, любоў да Бацькаўшчыны, самаахвярная праца на карысць народа. У філасофскім эсэ «Адвечным шляхам» ([[1921]]) раскрыў драматызм [[Гісторыя Беларусі|гістарычнага лёсу беларусаў]], іх імкненне захаваць незалежнасць свайго духу. Галоўнай мэтай народа лічыў дзяржаўную незалежнасць, разглядаў яе як агульначалавечы ідэал. Адной з галоўных перашкод лічыў [[бюракратыя|бюракратычную сістэму]] дзяржавы і дух «канцылярыі». Цывілізаваны шлях вырашэння грамадскіх праблем бачыў у вольнай творчасці, непрымусовых формах сацыяльнага аб'яднання людзей, у выбары «трэцяга, сялянска-рамесніцкага шляху вольных брацтваў і кааперацыі — паміж дзікім капіталізмам і тыранічным сацыялізмам».