'''Сяргей Епіфанавіч ПАЛУЯНПалуян''' (Псеўданімы: ''С.Ясяновіч'', ''С. П.'', ''П.Ян''; {{ДН|19|10|1890}}, м. {{МН|Брагін||Гарадскі пасёлак Брагін}}, [[Рэчыцкі павет]] — {{ДС|20|4|1910|8}}, {{МС|Кіеў||}}) — беларускі [[публіцыст]], [[празаік]], [[літаратуразнавец]].
{{змест злева}}
== Біяграфія ==
Нарадзіўся трэцім дзіцём у сям'і арандатараў Епіфана і Аляксандры Палуян, сярод 3 сыноў і 5 дачок. Дзяцінства прайшло ў в. [[Крышычы]] Юравіцкай воласці [[Мазырскі павет|Мазырскага паветапавет]]а, куды бацькі С. Палуяна пераехалі хутка пасля яго нараджэння і ў [[1897]] купілі [[фальварак]]. Вучыўся ў Мазырскай прагімназіі, пад пагрозай выключэння за ўдзел у рэвалюцыйным руху, пераведзены бацькам у Мітаўскую гімназіі (цяпер [[Елгава]], Латвія) пад нагляд сваякоў, але ўдзелу не спыніў з-за чаго адбыўся канфлікт і разрыў з бацькам. Жыў у Кіеве ў сваякоў, таксама ўдзельнічаў у рэвалюцыйным руху. Ездзіў у Вільню[[Вільня|Вільн]]ю на сустрэчу з [[Я. Купала]]м. У 1908 увайшоў у кіруючы орган [[БСГ]]. Пісаў у [[Наша ніва (1906)|«Нашу ніву»]], у т.л. артыкулы «Беларуская справа і ўкраінскае грамадства», «Лісты з Украіны» (1909). З 1910 зноў жыў у Кіеве. Працаваў у часопісах «Украінская хатка» і «Світло», дзе друкаваў свае творы, супрацоўнічаў з газетай «Рада» і інш. Паводле афіцыйнай версіі, скончыў жыццё самагубствам[[самагубства]]м у ноч з 7 на 8 красавіка<ref>БЭ</ref>, пахаваны на кіеўскіх [[Байкаўскія могілкі|Байкаўскіх могілках]] (не захаваліся). Меў пазашлюбнага сына.
