Павел Іосіфавіч Каруза: Розніца паміж версіямі

'''Павел Іосіфавіч Каруза''' ({{ДН|25|2|1906}}, в. [[Ваўкалатка]], [[Дзісенскі павет]], [[Віленская губерня]] — {{ДС|20|2|1988}}, [[Горад Вільнюс|Вільня]]) — беларускі [[фалькларыст]], [[этнамузыколаг]], [[кампазітар]], грамадска-палітычны дзеяч.

У [[1924]] годзе Павел скончыў школу ў [[Браслаў|Браславе]], у [[1928]] [[Віленская кансерваторыя|Віленскую кансерваторы]]ю па класе тэорыі і кампазіцыі. У 1924—[[1926]] гадах вольны слухач [[Віленскі ўніверсітэт|Віленскага ўніверсітэта]].

З [[1925]] удзельнікгода ўдзельнік грамадска-палітычнага і культурнага жыцця ў [[Заходняя Беларусь|ЗаходняеЗаходняй Беларусі]]. У [[1927]] старшыня ЦК [[Беларуская хрысціянская дэмакратыя, 1927|Беларускай хрысціянска-дэмакратычнае партыі]] (БХД) і галоўны рэдактар перыядычнага органуоргана БХД газеты «[[Biełaruskaja krynica]]». Як рэдактар газеты неаднаразова прыцягваўся польскай адміністрацыяй да судоваесудовай адказнасці. Пад уплывам фалькларыста і кампазітара [[Антон Грыневіч|Антона Грыневіча]] пачаў збіраць беларускі мелас, апрацоўкі якога плённа выкарыстоўваў у выканаўчай практыцы як харавод хору Беларускага інстытута гаспадаркі і культуры. У [[1928]] годзе ад БХД і [[Беларускі сялянскі саюз|Беларускага сялянскага саюза]] абраны выбаршчыкамі [[Свянцянскі павет, Польская Рэспубліка|Свянцянскага павета]] ў сойм [[Польшча|Польшчы]]. Пасля разгону соймусойма [[ЮзэфЮзаф Пілсудскі|ЮзэфамЮзафам Пілсудскім]] летам 1930 — беспрацоўны. У [[1934]] годзе праз абяцанні надрукаваць яго аўтарскія творы і фальклорныя зборы падманным шляхам вывезены праз [[Гдыня|Гдыню]] ў [[Мінск|Менск]]. Арыштаваны і сасланы на [[Салаўкі]].

Вярнуўся ў [[Беларусь]] у [[1947]] годзе пасля 13-гадовага зняволення. У [[1947]]—[[1948]] працаваў у Доме творчасці ў [[Маладзечна|Маладзечне]]<ref name="РГ">Паўліна Мядзёлка. Ліст да Міколы Ермаловіча і Генадзя Каханоўскага //«[[Рэгіянальная_газета_(1995)|Рэгіянальная газета]]», 10 сакавіка 2000 г., № 10 (255)</ref>. У [[1949]] паўторна арыштаваны і высланы ў [[Нарыльск]]. Вызвалены ў [[1955]] годзе, рэабілітаваны ў [[1957]]. Вярнуўся ў Вільню. Памёр [[20 лютага]] [[1988]]. Пахаваны на [[ЕўфрасіннеўскіяСвята-Ефрасіннеўскія могілкі, ВільняВільнюс|Еўфрасіннеўскіх могілкмогілках]]ах.

* [http://www.marakou.orgby/enby/davedniki/represavanyya-litaratary/tom-i?id=19533/index_19533.html КАРУЗАКаруза Павел у даведніку Маракова]